In discussies over islamitisch geweld gaat het maar al te vaak vooral over de doctrine - over wat er nu werkelijk geschreven staat in de koran en andere geschriften (zoals de Hadith: de woorden en daden van Mohammed) en wat dat precies te betekenen heeft. Wat in deze discussie vergeten wordt, is dat we die islamitische geschriften helemaal niet nodig hebben om te bepalen of de islam geweld en oorlog tegen niet-moslims predikt.
De geschiedenis volstaat. Kijk naar de feiten die door primaire historische bronnen van zowel moslims als niet-moslims zijn bevestigd.
Slechts tien jaar na het ontstaan van de islam in de 7e eeuw barstte de jihad los vanuit Arabië. Binnen slechts enkele decennia hadden de moslims een gebied wat toen twee derde van de toenmalige christelijke wereld vormde, voor altijd onderworpen. Het hart van de huidige islamitische wereld, landen als Egypte, Syrië, heel Noord-Afrika, Turkije en later nog meer, waren in de 7e eeuw het hart van de christenheid geweest.
Daarna volgde een niet-aflatende oorlog tegen het christelijke Europa.
Die ‘religie van de vrede’? Vraag Obama: als de islam vreedzaam is, had de islam dan niet vreedzaam moeten zijn tijdens en onmiddellijk na zijn ontstaan?
Nog geen drie decennia na het jaar waarin de islam volgens de overleveringen was ontstaan (622), waren drie van de vijf oorspronkelijke, door de apostelen gestichte christelijke centra (`diocesen’) - Alexandrië, Antiochië en Jeruzalem - voor altijd door de islam opgeslokt. Het vierde, Constantinopel, weerstond de mohammedaanse aanvallen dapper, maar werd uiteindelijk in 1453 in naam van de islam veroverd.
Hoewel het al in 846 door moslims werd geplunderd en platgebrand, bleef alleen het verre Rome, het Vaticaan, de vijfde van de oeroude christelijke diocesen, onoverwonnen.
Enkele van de landen en territoria die door de eeuwen heen door moslims werden aangevallen en/of onder hun heerschappij kwamen, zijn (onder hun moderne namen en in willekeurige volgorde:
Portugal, Spanje, Frankrijk, Italië, Sicilië, Zwitserland, Oostenrijk, Hongarije, Griekenland, Rusland, Polen, Bulgarije, Oekraïne, Letland, Roemenië, Albanië, Servië, Armenië, Georgië, Kreta, Cyprus, Kroatië, Bosnië-Herzegovina, Macedonië, Wit-Rusland, Malta, Sardinië, Moldova, Slovakije, en Montenegro.
De weinige Europese regio’s die dankzij hun ligging in het afgelegen noordwesten aan een rechtstreekse bezetting door moslims ontsnapten, omvatten Groot-Brittannië, Scandinavië en Duitsland. Dit betekent natuurlijk niet dat deze regio’s niet door de islam werden aangevallen.
Sterker nog, in het meest afgelegen noordwestelijke land van Europa, IJsland, baden christenen dat God hen behoede voor de ‘terreur van de Turk’. Dit was niet louter paranoia. Nog tot in 1627 werd IJsland geplunderd door mohammedaanse Barbarijse zeerovers.
Ze maakten vierhonderd gevangenen buit en verkochten die in de slavenmarkten van Algiers.
Ook Amerika ontsnapte niet aan de aanvallen door moslims. In 1800, een paar jaar na het ontstaan van de Verenigde Staten, werden Amerikaanse handelsschepen in de Middellandse Zee door mohammedaanse zeerovers geplunderd en hun bemanningen in slavernij afgevoerd.
De ambassadeur van Tripoli legde aan Thomas Jefferson uit dat het voor moslims een recht en een plicht was om overal waar niet-moslims te vinden waren oorlog tegen hen te voeren, en om alle niet-moslims die ze gevangen konden nemen tot slaaf te maken.
In die dagen was de islam geen mysterie, en was er ook geen politiek-correct debat over.
Al in de 8ste eeuw schreef de Byzantijnse kroniekschrijver Theophanes in zijn Kroniek:
Hij [Mohammad] leerde iedereen die naar hem luisterde, dat degene die de vijand doodde, of door de vijand werd gedood, het paradijs binnenging [b.v. Koran 9:111]. En hij zei dat het paradijs vleselijk en sensueel was - orgiën van eten, drinken en vrouwen.
Er was ook een rivier van wijn... en de vrouwen waren van een andere soort, en de seks duurde veel langer en het genot hield langdurig aan [b.v. 56: 7-40, 78:31, 55:70-77]. En allerlei andere soort nonsens.
Zeshonderd jaar later, in de 14e eeuw, zei de Byzantijnse keizer Paleologus tegen een mohammedaanse geleerde:
'Toon me wat Mohammed aan nieuwe dingen heeft gebracht, en dan zul je alleen dingen vinden die slecht en onmenselijk zijn, zoals zijn gebod om het geloof dat hij heeft gepredikt, met het zwaard te verspreiden.'
Zo eerlijk was de interreligieuze dialoog in vroeger tijden.
Het moet nogmaals worden herhaald dat het eerder genoemde historische overzicht volgens de maatstaven van de geschiedschrijving onbetwistbaar is, en bevestigd is door zowel islamitische als Europese historici, vanaf het moment dat de islam volgens de overleveringen ontstond tot aan de moderne tijd.
Om kort te gaan, ongeacht wat de koran en andere islamitische geschriften echt ‘betekenen’, hebben moslims ruwweg duizend jaar lang - nu en dan teruggeslagen door kruisvaarders die de moderne wereld obsessief blijft demoniseren - niet aflatend oorlog gevoerd tegen het Westen.
Ze deden het, en dat doen ze nog steeds, in de naam van de islam.
Bron: The Muslim Issue
Auteur: Raymond Ibrahim
Posts
