Het kind van de rekening

In Het Vrije Volk levert De Filantroop volkomen terecht ongezouten kritiek op links Nederland in zake de vrijlating van de Turkse gruwelpooier Saban Baran. Prima artikel, waar ik nog één ding aan toe zou willen voegen.

Toen enkele weken geleden Laura Dekker in haar eentje de wereld rond wilde gaan zeilen kwam de halve overheid in het geweer. De leerplichtambtenaar van haar woonplaats Wijk bij Duurstede tekende bezwaar aan en maakte melding van de zaak bij Bureau Jeugdzorg. Vervolgens stelde de Raad voor de Kinderbescherming een onderzoek in. De gemeente stond haar niet toe zich uit te schrijven. De rechter sprak zijn vrees uit dat Laura's "psychologische ontwikkeling en gezondheid in gevaar zouden kunnen komen" als ze haar plan ten uitvoer zou brengen, en gaf opdracht voor een onderzoek door psychologen.

Waar blijft de bezorgdheid van Bureau Jeugdzorg, Raad van de Kinderbescherming en de rechter over het pasgeboren kind van deze gruwelpooier en zijn slachtoffer/echtgenote? Denken ze soms allemaal dat Saban Baran in zijn gevangeniscel de verzamelde werken van dr. Benjamin Spock heeft zitten verslinden en zich zal ontpoppen tot een voorbeeldvader die zijn kindje liefdevol gaat opvoeden? Verwachten ze dat echt van een man die vrouwen achter het raam dwong, ze met een honkbalknuppel aftuigde en zelfs brandmerkte? Hoe komt het dat er geen enkele instantie op het idee kwam om te zeggen: "Hé, wacht eens even, is het wel verantwoord zo'n gewelddadige man een hele week zonder enig toezicht de zorg voor een weerloze baby toe te vertrouwen?"

In het geval van Laura was er nota bene op zeker moment zelfs sprake van dat haar ouders desnoods uit de ouderlijke macht moesten worden ontzet om haar te beschermen. Waarom is dat in dit geval dan niet aan de orde? Wat voor een toekomst gaat dit arme kind tegemoet? Met een gewelddadige vader en een moeder die, als je de kranten mag geloven, beweert te houden van de man die haar heeft gebrandmerkt? Is het echt te ver gezocht om te denken dat het, mocht het een jongetje zijn, uiteindelijk in het familiebedrijf een bloeiende carrière als pooier tegemoet gaat? Ten slotte werkte Saban al samen met zijn broer en een neef, nietwaar? Of dat er, mocht het arme wurm een meisje zijn, een gerede kans bestaat dat ze eindigt in een gedwongen huwelijk met een of ander familielid/medecrimineel van papa, en een leven vol mishandeling en onvrijheid?

Blijkbaar is het te veel gevraagd om van de instanties te verwachten dat ze ook eens nadenken over de "psychologische ontwikkeling en gezondheid" van het nageslacht dat een rechtstreeks gevolg is van ons o, zo humane strafrecht. Humaan voor de daders dan...

Vier klassieke mythen over het Arabisch-Israëlisch conflict weerlegd

1ste mythe: “Israël werd gesticht omdat Europa zich schuldig voelde voor de Holocaust”

Deze linkse mythe wordt op grote schaal herhaald, meest recent door Desmond Tutu. Terwijl het schaamteloos vals op een niveau blijft hangen, zodat zelfs de meest serieuze anti-Israëlische historicus het kan herkennen, blijft het voortbestaan omdat het haar functie is Israël te delegitimeren als het product van de naoorlogse koloniale schuld, in plaats van het te erkennen als het resultaat van langdurige Israëlische nationale aspiraties.

Israël werd niet opgericht in 1947. In 1947, was Israël al een goed functionerend land met een taal, cultuur, landbouw, universiteiten, kranten en een militaire strijdkracht, die bewezen heeft dat het zich kan verdedigen tegen de legers van verschillende Arabische landen. Het enige dat er na de holocaust gebeurde was een stemming in de Verenigde Naties in 1947 voor een verdeelplan dat nooit werd uitgevoerd omdat de Arabische wereld in de plaats van verkoos om te proberen Israël te vernietigen. Hoe dan ook zou Israël de onafhankelijkheid uitgeroepen en gevochten hebben voor haar eigen voortbestaan met precies dezelfde uitkomst, ongeacht resolutie 181 van de Verenigde Naties. Deze stemming wordt vaak omschreven als het creëren van Israël, maar het was eerder een poging om de grenzen van Israël vast te leggen die mislukte, omdat de Arabische genocidale vijandigheid zich niet enkel keerde in de richting van Israël maar in de richting van de Joden in de Arabische landen.

Lees de rest hier: Brabosh