By Barry Rubin
It’s a development of such shocking proportions that it would cause an earthquake if properly noticed and evaluated. President Barack Obama’s entire Arab-Israeli and Iranian policies are miserably failing, though partly concealed by theatrical events and media protection.
Consider the latest development. French Foreign Minister Bernard Kouchner arriving at the UN General Assembly session, stated that he doesn’t favor blocking the export of refined oil products to Iran, the keystone of the new sanctions proposed by Obama.
The Rubin Report
dinsdag 22 september 2009
Waarom Europeanen Israël zouden moeten steunen
Fjordman, 3-12-2007
Het is uiterst frustrerend om te zien hoe de machtige anti-Israëli en soms openlijk antisemitische stroming in te veel van de Europese media overheerst. Bat Ye’ors voorspelling dat het Arabische antisemitisme zich in Europa zou verspreiden naarmate het continent verder islamiseert en tot Eurabië verwordt blijkt deprimerend accuraat te zijn. Deze trend moet bestreden worden, en wel krachtig, door alle serieuze anti-jihadisten in Europa. Niet alleen omdat het immoreel is en onrechtvaardig tegenover Israëli’s, wat ook zo is, maar omdat zij die daaraan meewerken de Europeanen de kans ontnemen ten volle het gevaar en de aard van de jihad te begrijpen die nu veel van Europa ook bedreigt.
In 2005 verstrekte de Noorse politie een mobiel alarmsysteem aan Carl I. Hagen, de leider van de rechtse Partij van de Vooruitgang. Hij had de islam bekritiseerd en kon er geen overeenkomst in ontdekken met het concept van moraliteit en gerechtigheid dat in het christelijke geloof te vinden is. Gedurende de jaren negentig van de vorige eeuw was Carl Hagen een van de weinige politici die ertegen protesteerde geld te geven aan de Palestijnse leider Yasser Arafat als onderdeel van de in Noorwegen tot stand gekomen Oslo-akkoorden.
Hagen zei dat als Israël verliest in het Midden-Oosten, Europa als volgende aan de islam ten prooi zal vallen. Hij vond dat christenen Israël moesten steunen en zich tegen de vijandelijke invasie van de islam in Europa moesten verzetten. In een nooit eerder voorgekomen stap veroordeelde een groep islamitische ambassadeurs Carl I. Hagen in een scherpe brief aan de krant Aftenposten, waarin ze beweerden dat hij 1,3 miljard moslims over de hele wereld had beledigd. Andere Noorse politici zwichten snel voor de druk en veroordeelden Hagen. Misschien zal Noorwegen, ‘het land van de vrede’ en de bakermat van de Nobelprijs voor de Vrede, prima overweg kunnen met de islam, ‘de religie van de vrede’.
Hoewel sommige politieke leiders zoals Carl I. Hagen een helder inzicht hebben in wat er gaande is, komen zulke politici helaas maar sporadisch voor. De meeste Europese verslaggevers in de media staan vijandig tegenover de Joodse staat Israël, deels omdat ze woedend worden op iedereen die zich tegen de islamitische jihad verzet in plaats van zich over te geven, en deels omdat ze hun eigen schuldgevoelens over de Holocaust op Israël willen projecteren door nu de Joden in de rol van schurken neer te zetten en de Palestijnen als slachtoffers voor te stellen.
De Franse cineast Pierre Rehov maakte de film Suicide Killers, waarin hij families interviewde van Palestijnen die een zelfmoordaanslag hadden gepleegd. Hij waarschuwt dat we tegenover “een neurose op het niveau van een hele civilisatie” staan, “een cultuur van haat waarin de ongeschoolden zo worden gehersenspoeld dat hun enige oplossing in het leven gaat bestaan uit het doden van zichzelf en anderen in de naam van God. Ik hoor een moeder zeggen: ‘God zij dank, mijn zoon is dood.’ Haar zoon was een shaheed geworden, een martelaar, wat voor haar een grotere bron van trots was dan wanneer hij ingenieur was geworden, of arts, of de Nobelprijs voor de Vrede had gewonnen. [...] Ze zien niet de onschuldigen die worden gedood, ze zien alleen het onreine dat ze moeten vernietigen.”
Rehov denkt dat we te maken hebben met “een nieuwe vorm van Nazisme” dat zich door Europa gaat verspreiden, en ook door de Verenigde Staten.
De Spaanse journalist Sebastian Villar Rodriguez beweert dat Europa in Auschwitz is gestorven: “We hebben 6 miljoen Joden vermoord om uiteindelijk 20 miljoen moslims binnen te halen!” Ciempozuelos, een kleine voorstad van Madrid, weigerde in 2007 om de Holocaust te herdenken en koos er in plaats daarvan voor de ‘Dag van de Palestijnse Genocide’ te herdenken. In Groot-Brittannië werd door de gemeenteraad van Bolton, onder druk van moslims, de viering van Holocaust Memorial Day afgelast. De Muslim Council of Britain (MCB, Moslimraad van Groot-Brittannië, vert.) heeft gevraagd om een Genocidedag om te protesteren tegen de Israëlische ‘genocide’ op de Palestijnen. De secretaris-generaal van de MCB, Dr. Muhammad Abdul Bari, heeft de situatie van de moslims in Groot-Brittannië vergeleken met de Joden onder Hitler.
Zo hebben we dus nu de absurde situatie dat de huidige Nazi’s worden gepresenteerd als Joden, terwijl de Joden worden voorgesteld als Nazi’s.
De Franse filosoof Alain Finkielkraut denkt dat Auschwitz onderdeel is geworden van de fundering van de Europese Unie, een cultuur die is gebaseerd op schuldgevoelens. “Ik heb begrip voor het gevoel van wroeging dat Europa hiertoe brengt, maar deze wroeging gaat te ver. Het is een te groot geschenk aan Hitler om elk aspect van de Europese cultuur af te wijzen." Dit zijn de woorden van de Joodse zoon van een Auschwitz-gevangene.
De Holocaust was een onzegbare misdaad. De Holocaust heeft ook de eigen identiteit en het culturele zelfvertrouwen van Europa enorm veel schade toegebracht, en het is een van de belangrijkste oorzaken van het schijnbare onvermogen van Europa om de gestage islamitische jihad het hoofd te bieden.
Zoals Hugh Fitzgerald opmerkt: “Gelukkig gaf de Israëlische overwinning in de Zesdaagse Oorlog een heleboel mensen, en de Arabieren, een reden om de Joden als schurken, en niet als slachtoffers af te schilderen. Dit vond gretig gehoor in Europa, waar men er om psychologische redenen al op gebrand was om iets op de Joden aan te merken te hebben zodat men kon vermijden al te veel te moeten nadenken over het gedrag van veel Europese volkeren en staten tijdens de oorlog. [...] De vernietiging van de Europese Joden heeft grote schade aangericht aan het moreel van Europa. Als West-Europa, of het Westen in het algemeen, na alles wat er is gebeurd zou toestaan dat Israël ten onder gaat, zal Europa nooit meer herstellen.”
Hij waarschuwt dat zij die denken dat het opofferen van Israël een einde zou maken aan de wereldwijde jihad het helemaal bij het verkeerde eind hebben. Integendeel: “Het verlies van Israël zou de Arabieren en de moslims vervullen met een dusdanig overwinningsgevoel dat hun jihad in West-Europa en elders (inclusief Noord- en Zuid-Amerika) een enorme impuls zou krijgen. Het is hun plicht te zorgen dat de islam wereldwijd wordt verspreid; dat de islam domineert, en dat moslims heersen."
De Europeanen moeten begrijpen hoe nauw het lot van Israël vervlochten is met dat van Europa zelf. De term ‘joods-christelijk’ is geen cliché. We kunnen de Westerse beschaving niet verdedigen zonder haar Joodse component, zonder welke de moderne Westerse cultuur ondenkbaar zou zijn geweest.
De religieuze identiteit van het Westen rust op twee poten: de christelijke en de joodse. Om overeind te blijven heeft het Westen die allebei nodig. De een op te offeren om de ander te redden is hetzelfde als in een gevecht jezelf een been afhakken, dat de vijand voor de voeten gooien en schreeuwen: “Die andere poot krijg je nooit! We zullen ons nooit overgeven!” We zouden natuurlijk altijd kunnen hopen dat onze vijanden zich sneller doodlachen dan dat wij doodbloeden, de Monty Python manier van vechten. Misschien werkt dat, maar hoogstwaarschijnlijk blijven we alleen maar kreupel en pathetisch, zo niet morsdood achter.
Ik ben het eens met Alain Finkielkraut: door alles rond Europa te reduceren tot gaskamers, en daardoor de Nazi’s de gelegenheid te geven beslag te leggen op alles wat in de loop van duizenden jaren is opgebouwd, gunnen we Adolf Hitler postuum de overwinning. Dat plezier zouden we hem niet moeten gunnen, vooral niet omdat onze Westerse cultuur vervangen zou worden door de islamitische cultuur, de meest oorlogszuchtige en antisemitische cultuur op aarde, die om die reden zeer door Hitler werd bewonderd.
We kunnen wat in het verleden is gebeurd niet veranderen. We zouden het echter hier en nu als onze plicht moeten beschouwen er voor te zorgen dat de overgebleven Joden zowel in Europa als in Israël veilig zijn. Niet alleen omdat het onze morele en historische plicht is, hoewel het dat ook is, maar ook omdat we alleen het recht verdienen ons tegen de islamisering te verzetten als we datzelfde recht ook aan Israël gunnen. Bovendien kunnen we alleen beginnen met het helen van de wonden die we onze beschaving zelf hebben toegebracht als we de Joodse component van onze culturele identiteit omarmen.
Vertaling: Antivenin
Het is uiterst frustrerend om te zien hoe de machtige anti-Israëli en soms openlijk antisemitische stroming in te veel van de Europese media overheerst. Bat Ye’ors voorspelling dat het Arabische antisemitisme zich in Europa zou verspreiden naarmate het continent verder islamiseert en tot Eurabië verwordt blijkt deprimerend accuraat te zijn. Deze trend moet bestreden worden, en wel krachtig, door alle serieuze anti-jihadisten in Europa. Niet alleen omdat het immoreel is en onrechtvaardig tegenover Israëli’s, wat ook zo is, maar omdat zij die daaraan meewerken de Europeanen de kans ontnemen ten volle het gevaar en de aard van de jihad te begrijpen die nu veel van Europa ook bedreigt.
In 2005 verstrekte de Noorse politie een mobiel alarmsysteem aan Carl I. Hagen, de leider van de rechtse Partij van de Vooruitgang. Hij had de islam bekritiseerd en kon er geen overeenkomst in ontdekken met het concept van moraliteit en gerechtigheid dat in het christelijke geloof te vinden is. Gedurende de jaren negentig van de vorige eeuw was Carl Hagen een van de weinige politici die ertegen protesteerde geld te geven aan de Palestijnse leider Yasser Arafat als onderdeel van de in Noorwegen tot stand gekomen Oslo-akkoorden.
Hagen zei dat als Israël verliest in het Midden-Oosten, Europa als volgende aan de islam ten prooi zal vallen. Hij vond dat christenen Israël moesten steunen en zich tegen de vijandelijke invasie van de islam in Europa moesten verzetten. In een nooit eerder voorgekomen stap veroordeelde een groep islamitische ambassadeurs Carl I. Hagen in een scherpe brief aan de krant Aftenposten, waarin ze beweerden dat hij 1,3 miljard moslims over de hele wereld had beledigd. Andere Noorse politici zwichten snel voor de druk en veroordeelden Hagen. Misschien zal Noorwegen, ‘het land van de vrede’ en de bakermat van de Nobelprijs voor de Vrede, prima overweg kunnen met de islam, ‘de religie van de vrede’.
Hoewel sommige politieke leiders zoals Carl I. Hagen een helder inzicht hebben in wat er gaande is, komen zulke politici helaas maar sporadisch voor. De meeste Europese verslaggevers in de media staan vijandig tegenover de Joodse staat Israël, deels omdat ze woedend worden op iedereen die zich tegen de islamitische jihad verzet in plaats van zich over te geven, en deels omdat ze hun eigen schuldgevoelens over de Holocaust op Israël willen projecteren door nu de Joden in de rol van schurken neer te zetten en de Palestijnen als slachtoffers voor te stellen.
De Franse cineast Pierre Rehov maakte de film Suicide Killers, waarin hij families interviewde van Palestijnen die een zelfmoordaanslag hadden gepleegd. Hij waarschuwt dat we tegenover “een neurose op het niveau van een hele civilisatie” staan, “een cultuur van haat waarin de ongeschoolden zo worden gehersenspoeld dat hun enige oplossing in het leven gaat bestaan uit het doden van zichzelf en anderen in de naam van God. Ik hoor een moeder zeggen: ‘God zij dank, mijn zoon is dood.’ Haar zoon was een shaheed geworden, een martelaar, wat voor haar een grotere bron van trots was dan wanneer hij ingenieur was geworden, of arts, of de Nobelprijs voor de Vrede had gewonnen. [...] Ze zien niet de onschuldigen die worden gedood, ze zien alleen het onreine dat ze moeten vernietigen.”
Rehov denkt dat we te maken hebben met “een nieuwe vorm van Nazisme” dat zich door Europa gaat verspreiden, en ook door de Verenigde Staten.
De Spaanse journalist Sebastian Villar Rodriguez beweert dat Europa in Auschwitz is gestorven: “We hebben 6 miljoen Joden vermoord om uiteindelijk 20 miljoen moslims binnen te halen!” Ciempozuelos, een kleine voorstad van Madrid, weigerde in 2007 om de Holocaust te herdenken en koos er in plaats daarvan voor de ‘Dag van de Palestijnse Genocide’ te herdenken. In Groot-Brittannië werd door de gemeenteraad van Bolton, onder druk van moslims, de viering van Holocaust Memorial Day afgelast. De Muslim Council of Britain (MCB, Moslimraad van Groot-Brittannië, vert.) heeft gevraagd om een Genocidedag om te protesteren tegen de Israëlische ‘genocide’ op de Palestijnen. De secretaris-generaal van de MCB, Dr. Muhammad Abdul Bari, heeft de situatie van de moslims in Groot-Brittannië vergeleken met de Joden onder Hitler.
Zo hebben we dus nu de absurde situatie dat de huidige Nazi’s worden gepresenteerd als Joden, terwijl de Joden worden voorgesteld als Nazi’s.
De Franse filosoof Alain Finkielkraut denkt dat Auschwitz onderdeel is geworden van de fundering van de Europese Unie, een cultuur die is gebaseerd op schuldgevoelens. “Ik heb begrip voor het gevoel van wroeging dat Europa hiertoe brengt, maar deze wroeging gaat te ver. Het is een te groot geschenk aan Hitler om elk aspect van de Europese cultuur af te wijzen." Dit zijn de woorden van de Joodse zoon van een Auschwitz-gevangene.
De Holocaust was een onzegbare misdaad. De Holocaust heeft ook de eigen identiteit en het culturele zelfvertrouwen van Europa enorm veel schade toegebracht, en het is een van de belangrijkste oorzaken van het schijnbare onvermogen van Europa om de gestage islamitische jihad het hoofd te bieden.
Zoals Hugh Fitzgerald opmerkt: “Gelukkig gaf de Israëlische overwinning in de Zesdaagse Oorlog een heleboel mensen, en de Arabieren, een reden om de Joden als schurken, en niet als slachtoffers af te schilderen. Dit vond gretig gehoor in Europa, waar men er om psychologische redenen al op gebrand was om iets op de Joden aan te merken te hebben zodat men kon vermijden al te veel te moeten nadenken over het gedrag van veel Europese volkeren en staten tijdens de oorlog. [...] De vernietiging van de Europese Joden heeft grote schade aangericht aan het moreel van Europa. Als West-Europa, of het Westen in het algemeen, na alles wat er is gebeurd zou toestaan dat Israël ten onder gaat, zal Europa nooit meer herstellen.”
Hij waarschuwt dat zij die denken dat het opofferen van Israël een einde zou maken aan de wereldwijde jihad het helemaal bij het verkeerde eind hebben. Integendeel: “Het verlies van Israël zou de Arabieren en de moslims vervullen met een dusdanig overwinningsgevoel dat hun jihad in West-Europa en elders (inclusief Noord- en Zuid-Amerika) een enorme impuls zou krijgen. Het is hun plicht te zorgen dat de islam wereldwijd wordt verspreid; dat de islam domineert, en dat moslims heersen."
De Europeanen moeten begrijpen hoe nauw het lot van Israël vervlochten is met dat van Europa zelf. De term ‘joods-christelijk’ is geen cliché. We kunnen de Westerse beschaving niet verdedigen zonder haar Joodse component, zonder welke de moderne Westerse cultuur ondenkbaar zou zijn geweest.
De religieuze identiteit van het Westen rust op twee poten: de christelijke en de joodse. Om overeind te blijven heeft het Westen die allebei nodig. De een op te offeren om de ander te redden is hetzelfde als in een gevecht jezelf een been afhakken, dat de vijand voor de voeten gooien en schreeuwen: “Die andere poot krijg je nooit! We zullen ons nooit overgeven!” We zouden natuurlijk altijd kunnen hopen dat onze vijanden zich sneller doodlachen dan dat wij doodbloeden, de Monty Python manier van vechten. Misschien werkt dat, maar hoogstwaarschijnlijk blijven we alleen maar kreupel en pathetisch, zo niet morsdood achter.
Ik ben het eens met Alain Finkielkraut: door alles rond Europa te reduceren tot gaskamers, en daardoor de Nazi’s de gelegenheid te geven beslag te leggen op alles wat in de loop van duizenden jaren is opgebouwd, gunnen we Adolf Hitler postuum de overwinning. Dat plezier zouden we hem niet moeten gunnen, vooral niet omdat onze Westerse cultuur vervangen zou worden door de islamitische cultuur, de meest oorlogszuchtige en antisemitische cultuur op aarde, die om die reden zeer door Hitler werd bewonderd.
We kunnen wat in het verleden is gebeurd niet veranderen. We zouden het echter hier en nu als onze plicht moeten beschouwen er voor te zorgen dat de overgebleven Joden zowel in Europa als in Israël veilig zijn. Niet alleen omdat het onze morele en historische plicht is, hoewel het dat ook is, maar ook omdat we alleen het recht verdienen ons tegen de islamisering te verzetten als we datzelfde recht ook aan Israël gunnen. Bovendien kunnen we alleen beginnen met het helen van de wonden die we onze beschaving zelf hebben toegebracht als we de Joodse component van onze culturele identiteit omarmen.
Vertaling: Antivenin
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
