Dan volgt een opsomming van de rooskleurige resultaten van een zes jaar durend onderzoek in veertig landen door The Gallup Poll of the Muslim World, dat volgens deze Poll als representatief kan worden beschouwd voor 90% van de moslimbevolking op de wereld.
We kunnen gerustgesteld zijn, moslims zijn gelukkig veel liberaler dan we denken:
Politieke vrijheid is volgens hen een van de bewonderenswaardige verworvenheden van het Westen. Democratie en religieuze principes kunnen volgens de respondenten prima samengaan. De meesten willen geen theocratie of seculiere democratie, maar stellen een democratisch model voor waarin de islamitische weg als bron wordt gebruikt.
Natuurlijk hebben vrouwen ook niets te klagen, hun rechten worden breed gesteund:
Over vrouwen spreken moslims zich wereldwijd opmerkelijk modern uit.
Meerderheden in de meeste landen gunnen vrouwen stemrecht en een baan buitenshuis. Ook mogen zij leidende functies bekleden in de regering en op nationaal niveau. Saillant detail: het recht voor vrouwen om buitenshuis te werken wordt ook onderschreven door een meerderheid van mannen in landen met zeer veel moslims zoals Saoedi-Arabië, Iran en Indonesië.
In Saoedi-Arabië, waar vrouwen niet mogen stemmen, is 58 procent van de mannen voor stemrecht voor vrouwen.
Een hekel aan het Westen? Welnee, volgens dit onderzoek hebben moslims juist een grote bewondering voor het Westen:
Het Westen wordt door veruit de meeste moslims veel positiever bekeken dan vaak is aangenomen. Zo bewonderen moslims de technologie van het Westen, het harde werken, de eigen verantwoordelijkheid en de wetgeving. Ook de eerlijke politieke systemen, het respect voor mensenrechten, de democratie en gelijkheid tussen de seksen waarderen zij.
Al is het met onze moraal natuurlijk niet best gesteld vergeleken bij de hoogstaande normen en waarden van de islamitische wereld:
Als nadelen van het Westen noemen zij hoe de islam en moslims daar worden zwartgemaakt, promiscuïteit en de teloorgang van ethische en morele waarden.
En wie zegt dat moslims niet kritisch naar zichzelf kunnen kijken?
Van hun eigen gemeenschap hekelen moslims extremisme, het gebrek aan eenheid en economische en politieke corruptie.
Deze onderzoeksresultaten zijn te vinden in het boek Who speaks for islam van John Esposito, hoogleraar islam van Georgetown University, en Dalia Mogahed, directeur van het Gallup Center for Muslims Studies in Washington.
Googelend naar achtergrondinformatie over dit sprookje kom ik het volgende tegen:
Georgetown gets $20 million from prince promoting Islam
Het Center for Muslim-Christian Understanding van Georgetown University ontving in 2006 een donatie van $ 20 miljoen van de Saoudi prins Alwaleed bin Talal. Het centrum kreeg de nieuwe naam van Alwaleed bin Talal Center for Muslim-Christian Understanding. Enkele maanden later verbrak de universiteit de banden met evangelisch-christelijke organisaties als InterVarsity Christian Fellowship die werden verbannen van de campus. Ondanks de christelijke oorsprong en 200 jaar lange christelijke traditie van de universiteit is er op de website van het Alwaleed bin Talal Center for Muslim-Christian Understanding van deze traditie weinig tot niets overgebleven. Het Center is zelfs met CAIR co-sponsor geweest van evenementen. CAIR, Council on American-Islamic Relations, is een spin-off van de Islamic Association for Palestine, door twee vroegere hoofden van de FBI counter-terrorisme geïdentificeerd als een “front” voor de Palestijnse terroristische groepering Hamas. Verscheidene leiders van CAIR zijn veroordeeld op aan terrorisme gerelateerde aanklachten.
Onwillekeurig schiet je hierbij toch het spreekwoord "Wiens brood men eet, wiens woord men spreekt" te binnen.
Esposito: Apologist for Militant Islam
In een artikel in Frontpagemag.com van 3 september 2002 wordt professor John L. Esposito een apologeet voor de militante islam genoemd, die uitspraken doet als:
“Islamistische bewegingen gelijkstellen aan radicalisme en terrorisme wordt een handig excuus voor het onderdrukken van politieke oppositie.”
En:
"In tegenstelling tot wat sommigen hebben geadviseerd, zouden de Verenigde Staten niet principieel bezwaar moeten maken tegen het implementeren van de shari’a of het betrekken van islamitische activisten bij de overheid.”
Apologists in Academia
Op 26 september 2002 besteedt de website littlegreenfootballs.com uitvoerig aandacht aan de academische partnerschap van prof. Esposito en de in London wonende Palestijn Azzam Tamimi. Azazz Tamimi is Hamas.
Dr. Esposito and the seven-percent solution
Op 9 april 2008 verschijnt deze vernietigende kritiek op het boek “Who Speaks for Islam”. Volgens de auteur, Martin Kramer, heeft prof. Esposito de definitie van ‘radicale moslim’ aangepast om tot een gunstiger percentage van slechts 7% politiek radicale moslims te komen. Een radicale moslim is nu iemand die de aanvallen van 9/11 volledig gerechtvaardigd vindt. Wie vindt dat de aanvallen niet helemaal, half of een beetje gerechtvaardigd zijn valt onder de noemer ‘gematigd’. Hij beklaagt zich ook over het feit dat in het boek geen harde data te vinden zijn, alleen deze percentages. Ook wordt in het boek niets vermeld over het feit dat een aanzienlijk percentage van moslims niet gelooft dat Arabieren deze aanvallen hebben uitgevoerd (zoals bijvoorbeeld 56% van de Britse moslims), toch ook wel relevant als gevraagd wordt of die aanvallen gerechtvaardigd worden gevonden of niet.
De auteur besluit met de opmerking:
"Dit boek zou een sticker op de omslag moeten hebben met : Waarschuwing! Geloven in door de Saoedi’s ondersteunde pseudo-wetenschap kan gevaarlijk zijn voor de gezondheid van Amerika."
Who does speak for Islam?
Op 12 april verschijnt van de hand van Hillel Fradkin nog een vernietigende kritiek op het boek: “Dit boek is oplichterij en bedrog, Esposito zou zich er voor moeten schamen. Net als de uitgever, de Gallup Organization.”
Voor een kritiek op het tweede deel van het artikel (’Minder moslims in Nederland dan gedacht’) zie het commentaar van Johan Tsjoender van 20 mei 2008 Aantal moslims spectaculair gedaald Typisch dat ook daarin o.a. wordt gesproken over het aanpassen van een definitie om tot meer politiek correcte aantallen te komen.
Het oorspronkelijke artikel in Trouw is geplaatst onder de kop Nieuws & debat door de eigen redactie religie & filosofie. Als het onder het kopje nieuws moet vallen zou de lezer toch op zijn minst enige informatie mogen verwachten over zowel de controversiële achtergronden van de schrijver als de zeer innige financiële banden van zijn werkgever met de Saudi prins Alwaleed bin Talal, miljoenendonateur aan politieke instellingen en Amerikaanse universiteiten. Dat was meteen een waardevolle bijdrage geweest voor een levendig debat.
Op deze manier is het artikel verworden tot kritiekloos afgedrukte islamistische propaganda. Gelukkig werd de opmerkzame lezer stevig in de realiteit teruggevoerd door de bijgevoegde strandfoto: een zedig van top tot teen ingepakte moslima naast haar in zijn luchtige kledij van de zon en de koele wind genietende echtgenoot. Echt een illustratie van de liberale, vrouwvriendelijke islam.
Trouw is zeker niet de enige krant die zich met enige regelmaat schuldig maakt aan het kritiekloos afdrukken van politiek correct positief "nieuws" over het een of andere onderwerp. Misschien wordt het ook in ons land tijd voor een sticker op onze kranten: "Waarschuwing! Geloven in waarheidsgetrouwe nieuwsgaring kan gevaarlijk zijn voor de gezondheid van Nederland."
Lees het artikel in Trouw hier: De meeste moslims willen stemrecht en werk voor vrouwen
Posts
