En ze vervelen mij bovendien
De aanslagen in Brussel vervelen mij. De moordpartij roept niets van de strijdlust en woede op die mij beving na Hebdo, er is geen verdriet en fel oplaaiende levenslust zoals na Bataclan. Ook de na een aanslag gebruikelijke nieuwshonger wilde mij maar niet in zijn greep krijgen; de verveling was sterker dan mijn interesse en overwon zelfs de beroepsdeformatie die mij steevast de klok rond aan een beeldscherm gekluisterd houdt.
De daad zelf, de aftermath, de binnendruppelende informatie, de moraalridders, altijd meteen de moraalridders die uit hun holen kruipen, de moslims die de slachtofferrol kapen zoals hun geloofsgenootjes de vliegtuigen op 9/11: been there, done that. Het, wederom, gelijk krijgen in alles wat ik al jaren beweer, leidde niet tot de gewoonlijke en zeker ook ietwat narcistische drang om zulks nadrukkelijk te claimen. Veel verder dan wat baldadig twitteren kwam ik niet.
Lees verder>>
donderdag 24 maart 2016
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
