ANDERS WELLEBEEKE - 17 AUGUSTUS 2010
Een lezing door Emerson Vermaat, gehouden op 26 mei 2010 voor Limmoed, Hogeschool InHolland, Diemen-Zuid.
Er zijn in de loop der geschiedenis allerlei dictators en stromingen geweest die streefden naar wereldheerschappij – een soort wereldregering. Jules Verne schreef in de 19e eeuw zijn boek Heerser over de wereld. Karl Marx, Friedrich Engels en Vladimir Iljitsj Lenin droomden van de wereldheerschappij van het communisme – het ‘paradijs’ van de klasseloze maatschappij, een soort nabootsing van het duizendjarig vrederijk uit het laatste Bijbelboek, de Apocalyps. Het is weinigen bekend dat Friedrich Engels, een van de grondleggers van het atheïstische marxisme, in zijn jeugd streng christelijk is opgevoed en in Duitsland met het zogenaamde ‘chiliasme’ in aanraking kwam en een groot bewonderaar was van dwepers als de 16e eeuwse theoloog Thomas Müntzer die het ‘duizendjarig rijk’ met geweld wilde vestigen. Dat ‘chiliasme’, ook wel ‘millennianisme’ genaamd, is een stroming binnen het christendom die gelooft dat er aan het eind der tijden een duizendjarig vrederijk (het oud-Griekse woord chilioi betekent ‘duizend’) komt waarbij Jezus Christus over de gehele aarde zal regeren.
Overigens is het opvallend dat de meeste zogenaamde ‘chiliasten’ evangelische christenen zijn die de staat Israël en het Joodse volk een warm hart toedragen. (Een aantal oprichters van de EO sympathiseerde bijvoorbeeld met het chiliasme.) Dat geldt niet voor de communistische ideologie. Die ideologie streefde naar wereldheerschappij en daarbij werd grof geweld niet geschuwd. De Russische dictator Stalin ging daarbij het verst en had, als het aan hem had gelegen, niet alleen Oost-Europa, maar ook West-Europa veroverd. Stalin was een antisemiet en hij wilde niet dat er na de Tweede Wereldoorlog in de Sovjet-Unie aandacht werd geschonken aan de Holocaust.
Wat zou er zijn gebeurd als niet de Amerikanen, maar Stalins Sovjet-Unie als eerste de atoombom had gehad en er van nucleaire afschrikking jegens de Sovjet-Unie geen sprake was geweest? Misschien had Stalin, onder dreiging met nucleaire wapens, wel geprobeerd héél Europa te onderwerpen. Stalins geheime diensten deden van alles om het in hun ogen verrotte Westen kapot te krijgen. Stalins ‘apocalyptische missie’ was de wereldheerschappij. Volgens Anton Antonov-Ovseyenko, een van de biografen van de Russische dictator, zei Stalin tijdens de Tweede Wereldoorlog: ‘Deze oorlog komt spoedig ten einde. Over vijftien jaar hebben we ons ervan hersteld. En dan, op naar de volgende (oorlog)!” Bij diezelfde gelegenheid vervloekte hij de Joden.
Hitlers apocalyptische visie
Hitlers ‘apocalyptische missie’ was behalve de wereldheerschappij vooral de uitroeiing van alle Joden. Op 30 januari 1939 verklaarde hij in de Duitse rijksdag dat als er weer een oorlog uitbreekt het ‘Joodse ras’ in Europa zou worden uitgeroeid. De hele nazitop was erbij toen hij dit zei en alle aanwezigen applaudiseerden luid. Hij heeft die, zoals hij het zelf noemde ‘profetische woorden’ daarna nog liefst zes keer herhaald.
Daarmee gaf hij aan dat de uitroeiing van het zogenaamde ‘Joodse ras’ voor hem core business was. Zo zei hij op 30 januari 1942 dat het eindresultaat van deze oorlog de vernietiging van het Jodendom zal zijn: ‘Voor het eerst wordt de oude Joodse wet toegepast: “Oog om oog, tand om tand.”
Ook Adolf Hitler en de nazi’s droomden van een ‘duizendjarig rijk’ onder naziheerschappij. Hij zag zijn nazibeweging als een soort revolutie die het duizendjarig rijk zou vestigen. Zo zei hij in 1934, een jaar nadat hij in Duitsland aan de macht was gekomen: ‘De eerstvolgende revolutie zal duizend jaar op zich laten wachten.’ In zijn in 1942 gepubliceerde boek The Fear of Freedom merkt Erich Fromm op dat Hitler niet aarzelt om het doel van hemzelf of zijn partij te omschrijven als ‘de wens om de wereldheerschappij te bereiken’.
Zijn snelle legers liepen praktisch heel Europa onder de voet, er werden 6 miljoen Joden vermoord. Hitler had het allemaal al in het fel antisemitische boek Mein Kampf, dat in de jaren twintig van de vorige eeuw was uitgegeven, voorspeld. Sterker, al in 1920 had hij voor de eerste keer geschreven dat de Joden moesten ‘verdwijnen’. Als hij niet was tegengehouden, dan had hij met Japanse hulp misschien zelfs nog Noord-Amerika veroverd en ook daar miljoenen Joden vermoord.
Stel eens dat Hitler gewonnen had, dan had hij zeker ook in het Midden-Oosten heel veel aanhang gehad, want dáár waren de nazi’s om de een of andere reden buitengewoon populair. Een aantal felicitatietelegrammen dat Hitler ontving nadat hij in 1933 in Duitsland aan de macht was gekomen, kwam van moslims uit het toenmalige Palestina.
Het had niet heel veel gescheeld of Hitler had in 1941/42 inderdaad grote en beslissende veldslagen gewonnen. Onlangs werd bekend dat de Russische maarschalk Georgi Zjoekov in 1941/42 vreesde dat de nazi’s helemaal naar Moskou zouden doorstoten. Volgens Zjoekov had het niet veel gescheeld of het was hen nog gelukt ook. Er waren bij Moskou namelijk onvoldoende Russische manschappen voorhanden om Hitlers legers echt tegen te houden. Maar Hitler maakte toen de kapitale fout zijn krachten over te veel fronten te verdelen door ook grote legermachten naar het zuiden van de Sovjet-Unie en Stalingrad door te laten marcheren. Hij wilde de Russische oliegebieden in het zuiden in handen krijgen en daarna Perzië en Irak en vervolgens met hulp van de in Noord-Afrika snel opmarcherende legers van veldmaarschalk Erwin Rommel doorstoten naar Egypte en Palestina. Hij rekende erop dat moslimwereld grotendeels zijn zijde zou kiezen en het juk van de zogenaamde ‘imperialistische kolonisators’ zou afschudden.
Nazi’s omarmden radicale moslims
Het waren de nazi’s die als eersten radicale moslims omarmden en hen inschakelden in de gemeenschappijke strijd tegen de Joden. De nazipropaganda verspreidde een boekje getiteld Islam und Judentum (‘De islam en het Jodendom’). En Heinrich Himmler, Hitlers architect van de Holocaust, en diens moorddadige SS schilderden Hitler af als ‘wrekende profeet’ die door Allah was gezonden om de kwaadaardige Joden te bestrijden.
Hitler, Himmler en de nazi’s hadden namelijk grote bewondering voor de islam. Hitler zei in december 1942, een half jaar na de inval in de Sovjet- Unie nadat grote groepen Russische moslims de zijde van Nazi-Duitsland hadden gekozen, dat hij meer vertrouwen had in de vorming van gewapende eenheden die uitsluitend uit moslims bestonden dan in de vorming van eenheden die uit Slaven en Georgiërs bestonden. ‘Ik acht alleen de moslims betrouwbaar’, merkte hij op. Hij had een jaar eerder een alliantie gesloten met Haj Amin Al-Husseini, de grootmoefti van Jeruzalem die via Duitse propagandazenders opriep om alle Joden te vermoorden.
In november 2009 was ik in het Berlijnse Bundesarchiv waar ik stuitte op een lange toespraak van Himmler, een van de grootste massamoordenaars uit de geschiedenis en Reichsführer (leider) van de zogenaamde Schutzstaffel (SS). Hij beweerde in januari 1944 dat de islam ‘een praktische en sympathieke religie’ is. Moslims geloven namelijk dat wanneer zij in de strijd omkomen, ze dan rechtstreeks naar de ‘hemel’ gaan. Dat maakt hen tot fanatieke strijders. Himmler stelde zulke ‘martelaren’ tot voorbeeld voor zijn SS. Let wel, dat was diezelfde SS die in het bezette Polen en Rusland ongeveer twee miljoen Joden doodschoot en die in de vernietigingskampen nog eens vier en tot vierenhalf miljoen Joden ombracht.
Himmler wilde dat de leden van zijn SS-elite, waarvan het symbool de doodskop was, het christelijk geloof afzwoeren. Er waren in Nazi-Duitsland SS’ers die nog steeds katholiek of protestants waren. Er werd sterk op aangedrongen dat die SS’ers – en ook hun kinderen – met de kerk braken. Bovendien werden tot de SS geen dominees of priesters als ‘geestelijk verzorger’ toegelaten. Maar dit alles gold niet voor het toenemend aantal moslims binnen de SS. Himmler stond hen wel toe hun geloof te behouden en binnen SS hun eigen imams als geestelijke verzorgers te hebben. Die imams moesten volgens Himmler niet gematigd zijn, nee, hoe fanatieker ze waren hoe beter. Ze moesten de moslimstrijders binnen de SS aanvuren tot de martelaarsdood.
Tegenwoordig doen radicale moslims precies hetzelfde. Zij prijzen zogenaamde ‘zelfmoordterroristen’ en maken hun volgelingen wijs dat zij rechtstreeks naar het paradijs gaan als ze dit voorbeeld volgen. Zij streven ook naar wereldheerschappij, een theocratische wereldregering door de islam. Na het communisme en nationaalsocialisme is de radicale islam nu onze gevaarlijkste vijand.
Islamitische ‘eschatologie’: kernbommen op Israel doden alleen de Joden
Iraanse sjiitische maar ook soennietische moslims geloven in de komst van de zogenaamde Mahdi (‘degene die geleid wordt’), een soort verlosser aan die aan het eind der tijden een vrederijk onder moslimheeerschappij zal vestigen. Hij zal de gehele wereld aan zich onderwerpen. De Mahdi is een afstammeling van de profeet Mohammed en zal oorlog voeren tegen Amerika, de Joden en de ‘antichrist’. Het woord ‘antichrist’ is ontleend aan het Nieuwe Testament: het daarin voorkomende Griekse woord antichristos betekent letterlijk ‘inplaats van Christus’.
Moslims hebben dit begrip dus rechtstreeks aan de nieuwtestamentische ‘eschatologie’ (leer van de laatste dingen) ontleend. Zij duiden deze apocalyptische figuur, deze bedrieger en pseudomessias, die aan het eind der tijden zal opstaan, aan als Massih-ad-Dadjaal (‘Massih = ‘Messias”; Dadjaal = ‘misleider’, een soort ‘valse profeet’. Deze Dadjaal kan worden gezien een vleesgeworden satan of duivel. De meeste moslimapocalyptici geloven dat de ‘antichrist’ of Dadjaal een Jood zal zijn, maar anderen stellen dat hij uit een Arabische stam, de ‘Thaqif’ zal voortkomen. (Een stam uit de tijd van Mohammed die tot op de dag van vandaag in de stad Taif – het huidige Saoedi-Arabië – leeft.) De Egyptenaar Bashir Muhammad Abdallah, schrijver van een boek waarin werd voorspeld dat Amerika in 1997 door een grote aandbeving zou worden verwoest, wat toen niet gebeurde, beweert dat het einde van de antichrist tegelijk het einde van de Joden zal zijn.
Andere moslimapocalyptici stellen dat de Mahdi alle Joden zal doden.
Ook enkele belangrijke nazi’s, zoals Progandaminister Josef Goebbels en Partij-ideoloog Alfred Rosenberg brachten de Joden in verband met ‘duivelse (demonische) machten’, ‘satan’ of de apocalyptische ‘antichrist’. ‘De Jood is de antichrist van de wereldgeschiedenis’, schreef Goebbels in zijn dagboek op 26 juni 1926. En Rosenberg lanceerde het begrip ‘Joodse demon’ waarmee het ‘Duitse genie’ botst.
De opvatting dat er achter de Joden satanische of duivelse machten schuilgingen, is niet nieuw. Al in de middeleeuwen werden de Joden ‘kinderen van de duivel ‘ genoemd, die het bloed van niet-Joden dronken. Ze zouden in het geheim plannen beramen voor een wereldregering. Niet alleen de middeleeuwse katholieke kerk, maar ook de Duitse reformator Maarten Luther propageerde antisemitische opvattingen die we later in Nazi-Duitsland en bij veel radicale moslims terugvinden. Luther schreef in 1543 het geschrift Von den Juden und ihren Lügen (‘Over de Joden en hun leugens’).
De huidige Iraanse president Mahmoud Ahmadinejad brengt het zionisme en de staat Israël eveneens in verband met ‘satan’. Hij is er heilig van overtuigd dat hij door Allah is uitverkoren voor een bijzondere missie om de heerschappij van de Mahdi naderbij te brengen en niet alleen het Midden-Oosten, maar heel de wereld te onderwerpen.
Deze zieke geest beweert zelfs regelmatig de inspirerende stem van de Mahdi te horen en dat hij Iran tegen het eind van zijn presidentiële ambtstermijn aan de Mahdi zal overdragen. In de Iraans-sjiitische theologie is de Mahdi ook een soort verborgen kracht die aan het eind der tijden weer zichbaar zal worden, zal wederkomen. De grootste vijanden van de Mahdi zijn volgens Ahmadinejad de Amerikanen en de zionisten. De Amerikanen zouden volgens Ahmadinejad in Irak zelfs sjiitische geestelijken hebben ondervraagd over de verblijfplaats van de Mahdi zodat ze met hem konden afrekenen. Levensgevaarlijke conspiratietheorieën van een man die zegt dat de Holocaust een Joodse mythe is.
Hij ontkent het natuurlijk, maar ik twijfel er niet aan dat Ahmadinejad het hebben van eigen kernwapens heel belangrijk vindt. Moslimapocalyptici geloven namelijk, schrijft David Cook, een bekende Amerikaanse islamoloog, dat het hebben van machtige wapens de overwinning naderbij zal brengen. Hij citeert een van die apocalyptici, de Egytenaar Muhammad Daoud. Deze schreef in 1995 dat Israël in het tijdperk van de Mahdi zichzelf zal vernietigen, maar dat Allah de moslims dan zal beschermen. Een flink deel van de wereldbevolking zal door kernbommen worden gedood, maar de moslims worden op wonderbare wijze gespaard.
In de door de Mahdi geleide slag bij ‘Armageddon’ (Megiddo) zullen daar meerdere kernbommen tot ontploffing worden gebracht, maar alle moslims die in Jeruzalem en in andere delen van het land wonen, zullen niet omkomen. Alle Joden daarentegen wel. De Amerikaanse en Europese vloten in de Middellandse Zee zullen eveneeens worden vernietigd en alle westerse invallers zullen worden gedood. De Arabische volken daarentegen zullen helemaal geen hinder ondervinden van aardbevingen, vloedgolven en nucleaire fallout, want de wind waait de andere kant op. Vervolgens zal de Mahdi Jeruzalem tot zijn hoofdstad uitroepen en het land weer opbouwen en zijn grote moslimrijk vestigen.
Moslimapocalyptici als Daoud geloven dus dat kernbommen op Israel de moslims daar niet zullen schaden. Ze stellen dat daarbij alléén Joden zullen omkomen. Een idiote stelling die bovendien van antisemitisme getuigt. Hitlers Holocaust zou daarmee worden voltooid.
Al-Qaeda’s ‘eschatalogie’
Al-Qaeda en de Pakistaans-Afghaanse Taliban geloven eveneens in een soort grote ‘eindstrijd’ tussen de islam en de rest van de wereld, waarbij de islam natuurlijk zal zegevieren. Net als Hitler verklaarde Osama bin Laden meermalen dat de Joden moeten worden uitgeroeid. Voor hen is er onder de islamitische wereldheerschappij geen plaats meer. En hij verklaarde bovendien weten dat moslims recht hebben op een kernwapen.
Hoe meer islamitische landen over een kernwapen beschikken hoe beter, liet hij in december 1998 weten. Kort nadat de Amerikanen in 2001 in Afghanistan het regime de Taliban, dat Al-Qaeda steunde, hadden verdreven, vonden zij documenten die erop wezen dat Al-Qaeda geleerden probeerde te ronselen die in staat waren een kernwapen te maken.
Bin Laden bedient zich soms van apocalyptisch taalgebruik om zijn boodschap wereldkundig te maken. Hij verklaart de oorlog aan alle gematigde moslims en roept op afvallige moslims te doden.
David Cook meldt dat een Egyptische schrijver genaamd Amin Jamal Al-Din de Amerikaanse inval in Afghanistan in 2001 ‘een voorbode van de slag bij Armageddon’ noemde. Hij identificeert de Taliban met de zwarte
vlaggen die de Mahdi steunen. (De Mahdi speelt niet alleen in de sjiitische, maar ook soennietische apocalyptiek een belangrijke rol.)
Amin Jamal Al-Din beweert dat de Amerikanen straks Egypte zullen aanvallen en dat de moslimwereld zich dan onder leiding van de Mahdi zal verenigen. Deze zal de westerse legers in Armageddon verslaan.
De zogenaamde moslimapocalyptiek heeft veel ontleend aan de in chronologisch opzicht oudere Joods-christelijke apocalyptiek. Begrippen als ‘Madhi’ (‘Messias’, “Verlosser’), ‘Armageddon’, ‘eindstrijd’ en ‘antichrist’ zijn daar rechtstreeks aan ontleend. Dat dit heel gevaarlijke vormen kan gaan aannemen, zien we in Iran, Irak, Jemen, Afghanistan, Pakistan en Somalië waar in het kader van de zogenaamde ‘eindzege’ van de islam honderdduizenden aan de bloedige en dwaze ‘heilige oorlog’ (jihad) ten prooi zijn gevallen. Het hele moslimconcept van de jihad of heilige oorlog is namelijk apocalyptisch: het gaat erom met bloedig geweld de islamitische heerschappij te vestigen – niet in een deel van de wereld, maar wereldwijd. Een theocratische wereldregering.
Radicale moslims zijn in zekere zin de nazi’s van nu. Net als de nazi’s van toen zaaien zij overal dood en verderf en streven ze naar wereldheerschappij. Bovendien is de uitroeiing van het Joodse volk of het ombrengen van alle zogenaamde ‘zionisten’ voor hen heel belangrijk. Dit einddoel wordt door hen in apocalyptisch perspectief geplaatst.
Bronnen en literatuur
Emerson Vermaat, Heinrich Himmler en de cultus van de dood (Soesterberg: Uitgeverij Aspekt 2010).
Anton Antonov-Ovseyenko, The time of Stalin. Portrait of a tyranny (New York: Harper & Row, 1981).
George L. Morse, Germans and Jews (Londen: Orbach & Chambers, 1971).
Jeffrey Herf, Nazi propaganda for the Arab world (New Haven and Londen: Yale University Press, 2009).
Erich Fromm, The Fear of Freedom (Londen: Routledge & Kegan Paul, 1942).
The Times (Londen), 6 mei 2010, p. 6 (‘Modest general who saved Moscow and gave secret slant on Stalin’); The Daily Telegraph (Londen), 6 mei 2010, p. 1 (Soviet war hero’s banned interview’). Over Zjoekov.
Gerhard Konzelmann, Allahs Schwert: der Aufbruch der Schiieten (München: Herbig, 1989).
Leonard L. Thompson, The Book of Revelation. Apocalypse and Empire (Oxford/New York: Oxford University Press, 1990).
Eildert Mulder en Thomas Milo, De omstreden bronnen van de Islam (Zoetermeer: Uitgeverij Meinema, 2009).
John Alden Williams, The word of Islam (Austin: University of Texas Press, 1994).
David Cook, Studies in Muslim apocalyptic (Princeton, New Jersey: The Darwin Press, 2002).
David Cook, Contemporary Muslim apocalyptic literature (Syracuse: Syracuse University Press, 2005).
Mark Heirman, Apocalyptische tijden. Vriend en vijand in de 21ste eeuw (Antwerpen/Baarn: Uitgeverij Houtekiet, 1999).
Claus-Ekkehard Bärsch, Die politische Religion des Nationalsozialismus (München: Wilhelm Fink Verlag, 1998).
Johannes Brosseder, Luthers Stellung zu den Juden im Spiegel seiner Interpreten (München: Max Hueber Verlag, 1972).
Kasra Naji, Ahmadinejad. The secret history of Iran’s radical leader (Londen/New York: I.B. Taurus, 2008).
http://www.emersonvermaat.com/
Bron: Forum voor de vrijheid
Posts
