24 december 2010door E.J. Bron
Op 1 december 2010 kwam het tot de eerste zelfmoordaanslag in Scandinavië. Taimur Abdulwahab, een geboren Irakees, moslim en Zweeds staatsburger met vrouw en kinderen in Luton, Engeland, zorgde onbedoeld voor een springstofexplosie in de buurt van een drukke winkelstraat in Stockholm. Kort voordat hij tientallen mensen kon vermoorden.
Minister van buitenlandse zaken Carl Bildt, een hartstochtelijk voorstander van een volledig lidmaatschap van Turkije in de Europese Unie en van de islam als een gevestigd deel van de Europese cultuur, zei: »We hebben extreem geluk gehad…dat wil zeggen, een paar minuten later en een paar honderd meter verder zou catastrofaal zijn geweest.« De Zweedse geheime dienst en een persbureau kregen een E-mail met audiodata, waarin een man alle verborgen Moedjahedien (islamitische heilige strijders) ertoe opriep »dat in Europa, en vooral in Zweden, de tijd is gekomen om terug te slaan.« Hij bekritiseerde Zweden vanwege zijn militaire aanwezigheid in Afghanistan en zijn acceptatie van Lars Vilks, die een paar karikaturen van Mohammed heeft gemaakt. De boodschap waarschuwde, dat »nu jullie kinderen, dochters en zusters sterven zoals onze broeders en zusters sterven.«
Jarenlang werd ons verteld, dat plegers van zelfmoordaanslagen, die zichzelf in burgerlijke gebieden in Israël de lucht injagen, »vrijheidsstrijders tegen de Israëlische bezetting« zouden zijn. Betekent dit, dat deze moslim zichzelf uit protest tegen de Zweedse bezetting van Stockholm de lucht injoeg?
Zweden heeft geen koloniale historie, in ieder geval niet buiten Noord-Europa. Het is een zelfbenoemde voorvechter voor landen van de Derde Wereld en heeft zijn op twee na grootste stad bijna overgelaten aan geïmmigreerde bendes, en ook belangrijke delen van andere steden. De Zweedse autoriteiten maken gebruik van de meest extreme methodes die men zich kan voorstellen, om iedere tegenspraak van de oorspronkelijk Zweedse bewoners te onderdrukken, die te lijden hebben onder een etnische verdrijving uit hun eigen land. De autoriteiten staan in geval van conflicten altijd aan de kant van de immigranten. Moslims in Zweden kunnen de autochtonen net zoveel pesten en lastig vallen als ze willen, hebben toegang tot allerlei mogelijke sociale voorzieningen en bezitten een veel hogere levensstandaard dan dat ze zouden hebben in hun oorspronkelijke landen van herkomst. Kortom: ze hebben geen voorstelbare, verstandige reden om te klagen, en toch blazen ze zichzelf op.
In Zweden falen alle gebruikelijke smoesjes van de multiculturalisten en linksen van de hele westerse wereld. Er blijft dus slechts één mogelijke verklaring over, de enige die nooit in de westerse mainstream-media wordt genoemd: dat moslims en hun cultuur absoluut niet met onze waarden en onze samenleving compatible zijn.
Zie het hele artikel op: Artikel7.nu