woensdag 21 oktober 2015

The Invasion of Europe


Plunderen als bron van islamitische economie

Beste heer Sina,

Een van mijn vrienden met wie ik een discussie had beweert dat de islam absoluut geen respect voor werken heeft en de voorkeur geeft aan plundering als bron van welvaart. Zijn conclusie is dus dat culturen op basis van de islam gewoon niet in staat zijn om bloeiende economieën te creëren.

Ik besloot u uiteindelijk te benaderen na het lezen van een tweet van een ISIS fan over Syrië en Irak. De tweet zei “een klassieke ‘Ghazi staat,’ moet voortdurend uitbreiden”. Is dat een bevestiging dat de islam afkerig staat tegenover werken?

Hebben mijn vriend en de ISIS fan gelijk?

Beide hebben gelijk. Mohammed toonde geen respect voor productief werken. Met betrekking tot landbouwwerktuigen zei hij,

“er is geen plaats voor dit soort werktuigen, het zal door Allah tot vernedering leiden.” [Bukhari: 3: 39: 514]

De reden waarom Mohammed zo minachtend tegenover de landbouw stond, was omdat Mohammed jihadisten nodig had. Landbouw vereist inzet voor het land. Een boer kan een gecultiveerd land niet weken of maanden verlaten om overvallen te plegen.

Hij zei: “als je landbouwer wilt zijn, dan doe je afstand van de jihad. Allah zal u vernederen zolang u niet naar uw oorspronkelijke religie terugkeert. ” [Dawud: 23: 3455]

Khabbib, een metgezel van Mohammed verteld;

“In pre-islamitische dagen werkte ik als ijzersmid.” [Moslim: 39: 6716]

Natuurlijk, hij verliet zijn beroep om zich bij Mohammed aan te sluiten en verdiende sindsdien zijn brood met invallen.

Lees meer>>>

Israël en Duitsland twisten over Holocaust

BERLIJN - Israël en Duitsland zijn het zeventig jaar na het einde van de Tweede Wereldoorlog plotseling oneens over wie het initiatief voor het uitmoorden van de Joden heeft genomen. Aanleiding is een opmerking van de Israëlische premier Netanyahu dat de grootmoefti van Jeruzalem in november 1941 Hitler zou hebben gesuggereerd de Joden niet te verdrijven maar uit te roeien. Dat zou hebben geleid tot de Holocaust, het uitmoorden van de Joden in Europa.

Een woordvoerder van bondskanselier Merkel reageerde met de opmerking dat de Duitsers heel goed weten wie verantwoordelijk is voor het uitroeien van de Joden. "Wij weten dat Duitsland verantwoordelijk is voor deze misdaad tegen de menselijkheid."
Netanyahu maakte zijn opmerking tijdens een toespraak over aanvallen van moslims in de jaren twintig. Die aanvallen zouden zijn ondernomen onder aanmoediging van Haj Amin al-Husseini, de latere grootmoefti van Jeruzalem. De grootmoefti was de belangrijkste islamitische wetgeleerde, een van de belangrijkste posities binnen de moslimwereld.
Bron: De Telegraaf

28 november 1941, Berlijn, Duitsland

En dan was er nog deze column van onze node gemiste arabist Hans Jansen

De Moefti en de holocaust 

Vrijdagmiddag, 28 november 1941, vier uur, begint in Berlijn de ontmoeting tussen de Duitse leider Adolf Hitler en de Groot-Moefti van Jeruzalem, Amin el-Hoesseini (1897-1974). De bijeenkomst duurt anderhalf uur. De moefti spreekt Frans, er is een tolk aanwezig, Paul Schmidt. De moefti heeft de bijeenkomst genoemd in zijn memoires die in 1999 in Damascus zijn verschenen. Volgens de officiële Duitse verklaring na de ontmoeting brengt de Duitse oorlog tegen de Joden noodzakelijkerwijze met zich mee dat er ook strijd geleverd moet worden tegen een Joods nationaal tehuis in Palestina. Na afloop van de bespreking geeft Hitler opdracht aan Reinhard Heydrich om binnen tien dagen een werkgroep bijeen te roepen om een definitieve oplossing voor het Joodse probleem voor te bereiden. De volgende dag nodigt Heydrich dertien hooggeplaatste Nazi’s uit om op 9 december in de Berlijnse voorstad Wannsee bij elkaar te komen. Maar, drukdrukdruk, er komt wat tussen: op 7 december valt Japan de Verenigde Staten aan: Pearl Harbor. De heren zijn even een paar dagen met iets anders bezig, en dan ook nog de Kerstdagen
plus Oud en Nieuw.

Wannsee vond uiteindelijk pas plaats op 20 januari 1942 en diende om, wat de uitroeiing van de Joden betreft, de verschillende Duitse ministeries en diensten op één lijn te krijgen. Zonder coördinatie kom je nergens. Het Nazi-regime had van 1933 tot 1941 meer dan een half miljoen Joden uit Duitsland laten vertrekken, en was daar financieel beter van geworden: losgeld uit het buitenland, plus de bezittingen van de emigranten zelf. Waarheen deze Joden gingen, maakte Duitsland niet uit. Velen trokken naar Palestina. In 1941 veranderde dit Duitse beleid.

Lees meer>>>