Why Did Ukraine Just Outlaw Communism and Nazism?

The law is a response to Russia's latest propaganda efforts. 

On April 9th, after a 24-year delay, the Ukrainian parliament (Rada) passed legislation banning communist propaganda along with its symbols, from street names and flags, to monuments and plaques.
The new legislation, passed by 56% of parliamentarians, declares the communist government that ruled Ukraine during the Soviet era a criminal regime that conducted policies of state terror. The ban similarly extends to Nazi propaganda and symbols, though unlike communism, Nazism hardly has a following in a country that was hit hard during WWII and the Nazi occupation.

With urgent and serious problems facing Ukraine’s economy, finances, and government reform, and while fighting a war with Russia-backed separatists, what caused the rush to condemn Nazism and communism simultaneously?
On the surface, bundling together these two anti-human, totalitarian ideologies may seem like a symbolic gesture, but in reality each was banned for a very different practical reason, both of them of an existential nature.

Read more at: PJMedia

Hans Jansen - Taghoet

Taghoet of Taroet, met het accent op de laatste lettergreep – kent u die uitdrukking, dames en heren? De uitdrukking maakt deel uit van de Nederlandse straattaal, en betekent daar meestal ‘politie’. In het kader van de islamisering is het aanbevolen dit woord toe te voegen aan uw islamitische woordenlijst, naast jihaad, taqiyya, boerka enzovoort. Taghoet wordt ook gebruikt voor andere soorten gezagsdragers dan de politie, zoals treinconducteurs die zo brutaal zijn naar uw vervoersbewijs te vragen, ambulancemedewerkers die willen dat u een stapje opzij doet zodat ze hun werk kunnen doen, of een brandweerman die wil dat u doet wat hij zegt om te voorkomen dat er mensen ontijdig zullen ingaan tot het Eeuwige Vuur. Ook de grensrechters in het jeugdvoetbal zullen wel bij de taghoet horen. In de islamitische wereld zelf wordt het woord vooral door de godvrezenden gebruikt om de seculiere regeringen aan te duiden die aarzelen de sharia in te voeren. Die aarzeling bewijst immers dat die regeerders geen echte moslims zijn, maar afvalligen, anders hadden ze de sharia wel al ingevoerd. In die laatste betekenis, ‘seculiere regering van een in meerderheid islamitisch land’, is het woord te vinden in de officiële uiteenzettingen over de wegen dezer wereld waarmee de sharia-fundamentalisten de islamitische theologische literatuur verrijkt hebben.

Lees meer op: GeenStijl