maandag 1 juli 2013
Slavernij is geen excuus
Slavernij, precies 150 jaar geleden afgeschaft, zou tot op heden doorwerken in racisme, ontrouw en criminaliteit. Historicus Piet Emmer denkt daar heel anders over.
De ene herdenking is de andere niet. Zo roepen de jaarlijkse protestantse Oranjemarsen in Noord-Ierland ter herinnering aan de slag bij de Boyne uit 1690 en de Servische nationale rouwdag vanwege de nederlaag tegen de Turken in de slag bij het Merelveld uit 1389 nog steeds sterke haatgevoelens op, terwijl de jaarlijkse herdenking van onze doden uit de veel recentere Bezetting (1940-45) dat niet meer doet. Op sommige plaatsen zal volgend jaar zelfs sprake zijn van een gezamenlijke Nederlands-Duitse ceremonie, want langzamerhand lijken we te beseffen dat de meeste doden van de tegenpartij ook slachtoffers waren.
Daarmee zijn de Tweede Wereldoorlog, de Bezetting en de Bevrijding geworden wat ze moeten zijn: zuiver historische gebeurtenissen, waar de huidige generatie zich niet meer persoonlijk bij betrokken voelt. Dat geldt dit jaar eveneens voor de herdenking van de Vrede van Utrecht (1713) en van de stichting van het Koninkrijk der Nederlanden (1813). We staan al niet of nauwelijks meer stil bij de invoering van de 48-urige werkweek, de afschaffing van lijfstraffen en van de doodstraf en het verbod op kinderarbeid. De wantoestanden waaraan deze maatregelen een eind maakten, zijn allang uit het publieke geheugen gewist. Iedereen lijkt te beseffen dat al die verschrikkingen van vroeger geschiedenis zijn geworden en een noodzakelijk kwaad waren om Nederland te laten groeien naar wat het nu is: een zeer welvarend land bewoond door zo ongeveer de langst levende en meest tevreden mensen ter wereld.
Lees meer op Trouw