Een
man wiens familie tot de aristocratie behoorde, bezat voor de Tweede
Wereldoorlog een aantal grote ondernemingen en landgoederen. Hem werd gevraagd
hoeveel Duitsers echte Nazi’s waren; zijn antwoord kan ons als richtsnoer
dienen in onze houding ten opzichte van fanatisme.
“Maar heel weinig mensen waren echte Nazi’s,” zei hij, “maar een heleboel
genoten ervan dat de Duitse trots weer terug was, en nog veel meer hadden het
te druk om zich ervoor te interesseren. Ik was een van degenen die gewoon dacht
dat de Nazi’s een stelletje gekken waren. Dus de meerderheid deed niets en liet
het eenvoudig gebeuren. Voor we het in de gaten hadden ze ons in hun macht, we
waren alle controle kwijtgeraakt, en het einde van de wereld was gekomen. Mijn
familie is alles kwijtgeraakt. Ik ben in een concentratiekamp terechtgekomen en
de geallieerden hebben mijn fabrieken vernietigd.”
Keer op keer wordt ons door de “experts” en op tv verteld dat islam de religie
van de vrede is, en dat het overgrote deel van de moslims alleen maar in vrede
wil leven. Deze onbewezen bewering mag dan wáár zijn, hij doet er helemaal niet
toe. Het is nietszeggend gebazel, bedoeld om ons gerust te stellen, en om op de
een of andere manier het spook te verhullen van de fanatici die in de naam van
de islam overal ter wereld als gekken tekeergaan. Het is echter een feit dat op
dit moment in de geschiedenis de fanatici de leiding hebben in de islam.
Het zijn de fanatici die marcheren. Het zijn de fanatici die elk van de 50
gewapende conflicten op de wereld voeren. Het zijn de fanatici die in Afrika
christelijke of in stamverband levende groepen afslachten en die geleidelijk
het hele continent met een islamitische golf overspoelen en innemen. Het zijn
de fanatici die bommen laten ontploffen, doden, onthoofden en moorden om hun
eer te herstellen. Het zijn de fanatici die de ene na de andere moskee
overnemen. Het zijn de fanatici die ijverend voor hun geloof de steniging en
ophanging van homo’s en slachtoffers van verkrachting verspreiden. Het zijn de
fanatici die hun jonge mensen leren te doden en zelfmoordaanslagen te plegen.
Het
harde meetbare feit is dat de “vreedzame meerderheid”, de “zwijgende
meerderheid”, met geweld en dreigementen wordt onderdrukt en er niet toe doet.
Het communistische Rusland omvatte ook Russen die alleen maar in vrede wilden
leven, en toch waren de Russische communisten verantwoordelijk voor de moord op
ongeveer 20 miljoen mensen. De vreedzame meerderheid deed er niet toe. De
enorme bevolking van China was net zo vreedzaam, maar de Chinese communisten
slaagden erin een onthutsende 70 miljoen mensen te vermoorden.
De doorsnee individuele Japanner was voor de Tweede Wereldoorlog geen
oorlogszuchtige sadist. Toch richtte Japan in Zuidoost-Azië een massaslachting
aan waarbij 12 miljoen Chinese burgers systematisch werden vermoord, de meesten
werden gedood met het zwaard, de schop en de bajonet.
En wie kan het bloedbad in Rwanda vergeten? Zou je niet kunnen zeggen dat de
meerderheid van de Rwandesen “vredelievend” was?
Geschiedenislessen zijn vaak ongelofelijk simpel en bot, en al zijn we nog
zulke logisch denkende wezens, toch missen we vaak het meest fundamentele en
eenvoudige punt: vredelievende moslims hebben door hun zwijgen elke betekenis
verloren. Vredelievende moslims zullen onze vijand worden als ze hun mond niet
open doen, omdat ze net als mijn vriend in Duitsland op een dag wakker zullen
worden om te ontdekken dat de fanatici hen in de macht hebben, en dat hun
wereld op zijn eind loopt.
Vredelievende Duitsers, Japanners, Chinezen, Russen, Rwandezen, Serviërs,
Afghanen, Iraki’s, Palestijnen, Somali’s, Nigerianen, Algerijnen en vele
anderen zijn gestorven omdat de vreedzame meerderheid zijn mond niet open deed
tot het te laat was.
Intussen
is het islamitisch bidden geïntroduceerd in Toronto en andere openbare scholen in
Ontario, en ja, ook in Ottawa, terwijl het Onze Vader werd afgeschaft (omdat het
te kwetsend was?). De islam mag dan in ons land voorlopig vreedzaam zijn, maar dan alleen tot de
fanatici tussenbeide komen.
In
Australië, en überhaupt in veel landen over de hele wereld zijn veel van de
algemeen geconsumeerde voedingsmiddelen voorzien van een halal-etiket. Kijk
maar eens op de achterkant van de verpakking van de meest favoriete chocoladerepen
en andere eetwaren in uw plaatselijke supermarkt. Het eten aan boord van
vliegtuigen heeft een halal-etiket, puur om de bevoorrechte minderheid, die
zich nu snel binnen de nationale grenzen uitbreidt, tevreden te stellen.
In
het VK weigeren moslimgemeenschappen te integreren en er bestaan nu in het hele
land in grote steden tientallen “no-go”-zones waar de politie niet binnen durft
te gaan. Daar heersen de wetten van de sharia, want de moslimgemeenschappen in die
gebieden weigeren de Britse wet te erkennen.
En
wij, die de gebeurtenissen voor onze ogen zien ontvouwen, wij moeten onze
aandacht richten op de enige groep die ertoe doet, de FANATICI die onze manier
van leven bedreigen. Iedereen die eraan twijfelt dat dit een ernstige zaak is,
draagt bij aan de passiviteit die de problemen de kans geeft nog groter te
worden. Iedereen die denkt dat je niets overkomt als je “je maar met je eigen
zaken bemoeit” moet nog maar eens goed nadenken. En denk niet dat je in je
eentje niets kunt doen. Samen staan we sterk.
Posts
