We vragen zelden hoe het komt dat moslims zo vaak uit handen van hun dictators gered moeten worden. Of waarom een partij die campagne voerde met de belofte de reputatie van Amerika te verbeteren door geen moslims meer te bombarderen, nu de reputatie van Amerika verbetert door moslims zo veel en zo vaak te bombarderen dat George W. Bush erbij vergeleken wel een peacenik hippie lijkt.
De regering van Obama heeft een rol gespeeld bij de regimeverandering in Egypte, Tunesië en Libië, allemaal in een jaar tijd. Met de andere ‘Friends of Syria’ zou ze graag Syrië naar regimeverandering bombarderen. Bij al die regimeverandering gaat het erom totalitaire moslimregimes te vervangen door democratisch gekozen totalitaire moslimregimes, in de veronderstelling dat iedereen daardoor gelukkiger wordt.
De reden waarom moslimlanden uiteindelijk onder een dictator eindigen is te zien in de straten van Libië, waar milities onbeteugeld hun gang gaan en voormalige leden van het regime en iedereen met een zwarte huid van de straat plukken voor martelsessies en een kogel in het achterhoofd. Verwijder het laagje presidenten, kolonels en andere tirannen in pakken die de façade voor een oligarchie vormen en dat is waar elk moslimland uiteindelijk in vervalt.
Om het probleem met Syrië te begrijpen hoef je alleen maar te kijken naar het buurland Libanon, waar elke poging om een coalitie te vormen tussen de verschillen religieuze en etnische groepen keer op keer verkeerd is afgelopen. De heersende alavieten moeten aan de macht blijven, want het alternatief is een onderdrukte minderheid te zijn. De soennieten moeten naar de macht streven, want het alternatief is een onderdrukte minderheid te zijn. Dit patroon herhaalt zich in de hele regio.
Het Westerse multiculturalisme werkt tot op zekere hoogte omdat Europeanen en hun afstammelingen overeen zijn gekomen enige macht en privileges af te staan aan minderheidsgroepen, terwijl ze erop blijven vertrouwen dat de wet de gelijke rechten voor iedereen kan beschermen. Een dergelijke toestand is absurd ondenkbaar in de landen waarvan wij aannemen dat ze datzelfde systeem van waarden en normen gaan overnemen.
De enige vorm van bescherming voor een minderheid in de moslimwereld is óf de macht te grijpen, óf een coalitie te vormen met de heersende partij. Zulke coalities zijn inherent wankel, omdat stamgevoel en religie de overeenkomsten uiteindelijk altijd te niet doen. Mohammeds verdragen waren niet alleen van nul en generlei waarde omdat hij een onbetrouwbare machtswellusteling was, maar omdat alle verdragen in die regio niets waard zijn. Na zijn dood werd de opvolging binnen de islam bepaald door middel van moord en burgeroorlog onder zijn eigen familieleden en bondgenoten.
Moslims rekenen op de islam als een centraal bindend principe van universele trouw, maar dat is de islam helemaal niet. De islam is in feite een excuus voor constant bloederig geweld. De islam voegt nog een extra laag van loyaliteiten toe en nog een extra excuus voor verborgen machtsstrijd die eerder niet bestond. Onder al die gewaden en baarden en korans verbergt zich nog een extra oligarchie met familiemaffia's die zich aan hun gestolen goederen vastklampen, zoals dat het geval is in Iran en zoals dat het geval zal zijn in Egypte, waar de Broederschap al een voorsprong heeft.
Hoe kan de democratie onder dergelijke condities anders bestaan dan als een tijdelijke toestand? Wanneer een overweldigende meerderheid vóór een enkele religie is, dan wordt ze niet meer dan een rubberstempel voor tirannen, zoals dat het geval was bij de Egyptische verkiezingen. Wanneer het land langs religieuze lijnen voldoende verdeeld is, zoals het geval is in Irak, dan wordt het een langdurige strijd waarin beide zijden hun posities afbakenen en hun coalities opbouwen om zich voor te bereiden op een burgeroorlog.
De moderne staat is in Europa niet van de ene op de andere dag verrezen, en hoewel de kolonisatie van het Midden-Oosten façades heeft achtergelaten van moderne staten die gebruik maken van enkele riten en gewoonten van hun kolonisators, zijn het geen moderne staten. Vaak zijn het helemaal geen staten. Het zijn clans die opereren in door buitenlanders voor hen gebouwde steden, die gebruik maken van technologie die hen door buitenlanders is verkocht en die de schijn ophouden van een republiek die door buitenlanders voor hen is gecreëerd.
Achter de façade gaat de clan boven de staat, gaat religie boven de staat en existeert de staat hoofdzakelijk als een medium voor de ambities van invloedrijke families die het hele zaakje ten voordele van zichzelf runnen, terwijl ze de rest van het land hier en daar wat ondersteuning verlenen. Breng een familie ten val en een andere neemt haar plaats in. De ene familie zal afschuwelijker zijn dan de andere. Saddam was een monster, zelfs naar de maatstaven van de regio. De Assads zijn erger dan sommige, maar beter dan andere.
Assad ten val brengen zal Syrië niet redden, het zal de macht van de alavieten, een sjiietische splintersekte, overdragen aan de soennieten en de Moslim Broederschap. Dit zal niet alleen slecht zijn voor de alavieten, het zal slecht zijn voor de christenen en de andere minderheden die nog in Syrië wonen. In Egypte is de etnische zuivering van de Kopten al begonnen, hoewel de media daar geen melding van maken. In Syrië hebben al aanvallen van milities plaatsgevonden. En dat zal alleen maar erger worden.
Er zou maar een enkele overweging gemaakt moeten worden om vast te stellen of we Assad ten val brengen en dat is of het goed voor ons zou zijn om hem ten val te brengen. Het is overduidelijk aangetoond dat we moslims niet tegen zichzelf kunnen beschermen, dat we ze niet duizend jaar vooruit in de tijd kunnen sleuren alleen maar omdat ze mobieltjes gebruiken en ministers-presidenten hebben. Van buitenaf vooruitgang opleggen werkt niet. Vooral niet in culturen die zich hun eigen weg naar aanpassing en ontwikkeling zullen moeten banen.
De onzalige kruistocht om moslims tegen zichzelf te beschermen, om op te treden als missionarissen voor de democratie, heeft ons meer levens gekost dan 11 september en heeft geen enkel nut gehad. Het was ergens een nobele gedachte dat we daar met onze troepen naar binnen konden marcheren, een volk van zijn tiran verlossen en op die manier hun geesten te bevrijden waardoor er een nieuwe wereld zou ontstaan. Die gedachte was echter geworteld in een geseculariseerd religieus ideaal verpakt in een laagje Amerikaans Exceptionalisme. Het hele punt van exceptionalisme is nu juist dat het niet universeel is. Amerika is niet een onvermijdelijk resultaat, ze is een reeks aanpassingen en experimenten die uit een specifiek geheel van geschiedenissen is voortgekomen. Dat kan niet worden verbreid of overal worden toegepast.
We kunnen de moslims niet tegen zichzelf beschermen, we kunnen echter wel onszelf beschermen tegen hun onrust, hun religieus beïnvloede geweld en hun culturele instabiliteit. Hoe meer we hen de hand reiken, hoe meer we het risico lopen hun geweld en hun instabiliteit te importeren.
De Verenigde Staten hebben te lang toegegeven aan de gewelddadige disfunctie van probleemlanden en -volken, terwijl ze intussen de eigen belangen en bondgenoten verwaarloosden, als een huiseigenaar die zijn familie de deur uit schopt en zijn woonkamer volpropt met drugsverslaafden van de straat. Ze hebben hun traditionele banden bijna laten varen en zijn geobsedeerd geraakt met het sussen van onrusthaarden. Deze periodes van sociaal werk hebben kapitalen gekost en hebben niet gewerkt.
Het wordt tijd dat we ophouden met mensen tegen zichzelf te beschermen en proberen onszelf te redden. Terwijl we bezig waren anderen goed staatsbestuur bij te brengen, is de rot in ons eigen staatsbestuur geslopen. Terwijl we geld uitgeven aan anderen, raken we zelf blut. Terwijl we ‘s werelds geknechte massa’s binnenhalen die verlangen naar alles wat we hebben, zijn nu onze eigen levens en gezinnen in gevaar.
Een nieuw tijdperk van terreur is aangebroken. Het is tijd dat onder ogen te zien. Tijd om op te houden met moslims tegen zichzelf te beschermen en aan de slag te gaan om onszelf en onze families te beschermen tegen hen.
Bron:
http://sultanknish.blogspot.com/2012/02/saving-muslims-from-themselves.html
Auteur: Daniel Greenfield
Vertaald uit het Engels door:
Antivenin ( http://antivenin.blogspot.com/ )
Posts
