May 29, 2011 - 3:36 am - by Barry Rubin
“If buttercups buzz’d after the bee,
If boats were on land, churches on sea,
If ponies rode men and if grass ate the cows,
And cats should be chased into holes by the mouse….
If summer were spring and the other way round,
Then all the world would be upside down.”
–“The World Turned Upside Down,” English ballad, 1643
I think I’ve made a breakthrough in understanding President Barack Obama’s foreign policy of punishing friends, rewarding enemies, and taking risks toward empowering enemies by bashing friends. It isn’t that Obama is a Muslim or a Marxist; it’s that … he is America’s first (and hopefully last) 1960s New Left president.
Think of how the American left looked at the Cold War. For them, the phrase “Free World” was a joke. America’s allies were often repressive dictators. In Europe, even democratic states like Britain and France were, or until recently were, colonial powers.
Vietnam: America supported South Vietnam (boo) and fought North Vietnam and the National Liberation Front (LBJ, how many kids have you killed today; Ho Chi Minh, the NLF is gonna win).
Latin America: In Chile, America supported the army (boo!) and fought President Salvador Allende and the Communists (yeah!). Not to mention those military dictatorships who murdered peasants in South America and killed Che Guevara. And how about those Sandinistas. They wanted land reform and to help the poor and the United States plundered them for United Fruit and other greedy capitalists.
Great Britain: America supported Britain and thought Winston Churchill was a hero, but what about colonialism (get his bust out of the White House!)? Say, in a country like Kenya? Mau-Maus (possibly Obama’s grandfather) who were called “terrorists,” good guys; British, bad guys.
Middle East: America supported the bad guys (Israel, Jordan, Saudi Arabia) against the good guys (PLO, Egypt, Syria, Iraq).
The Communists: They had their shortcomings but at least they wanted to help people, right? And if the USSR was old-fashioned and degenerate, at least there were a lot of cool new revolutionaries.
Africa: Obama’s own father opposed a generally U.S.-backed Kenyan regime. In theory, he was a leftist and a man of the people. In reality, he was a womanizing, alcoholic, and corrupt politician, just the kind of “progressive” Third World politician who pretends to represent the voice of the masses.
And so on.
So the leftist view has been that American allies were bad guys. And since America was also the bad guy, American allies were doubly bad guys.
In contrast, those opposing U.S. policy or allies — notably, Latin American guerrillas; Fidel Castro; the Viet Cong (or National Liberation Front if you wish); Mao Zedong; Che Guevara (remember that Che Guevara poster in the Obama election headquarters in Arizona, was it?); Patrice Lumumba; and so on and so forth were heroes.
Pakistan has it both ways. On one hand, it is an American “ally,” but since it just takes money, hides al-Qaeda leaders, and sponsors cross-border terrorism against India, it is enough of an enemy to receive favored treatment.
So the bad guys to America were the good guys and the good guys to America were the bad guys.
I’m putting this in slangy language, but I’m very serious.
And for someone raised personally and politically the way Obama was (hat tip to Stanley Kurtz and Dinesh D’Souza) this was taken for granted.
Read more at Pajamasmedia
maandag 30 mei 2011
zaterdag 28 mei 2011
A Coming Arab Winter?
The Fatah-Hamas deal may presage a new Iranian approach to the Middle East.
Jun 6, 2011, Vol. 16, No. 36 • By LEE SMITH
It can’t give many Americans much lasting pleasure that the Israeli prime minister humbled our commander in chief this week on his home turf. To be sure, a president who seems to relish provoking public confrontations with an ally may have had it coming, but in the end Netanyahu’s speech before Congress won’t satisfy too many Israelis either—or for that matter many other Middle Easterners who have come to depend on American stewardship. The fact that an Israeli leader makes the case for American exceptionalism and U.S. power better than Barack Obama is a signal that Washington has forsaken its traditional role in the Middle East at a dangerous time.
Netanyahu was only the first to state the obvious in public, but other U.S. allies, like Egypt and Saudi Arabia, convinced that the Americans are living in a fantasy world, are also starting to strike out on their own. If no one knows yet what new architectures and anatomies the Arab Spring will engender, putative U.S. allies and genuine adversaries, states, and even non-state actors like the Muslim Brotherhood are scrambling for position.
Iranian aggression, and not the peace process, as Netanyahu was careful to remind his American audiences this past week, is still the key regional issue. With the administration turning on traditional American allies, some observers are starting to see similarities between Washington and Tehran, in one important respect. “If Obama says the status quo is unsustainable,” says Martin Kramer of the Washington Institute for Near East Policy, “and won’t do anything to sustain it, then Washington, like Iran, is an anti-status quo power. Others have to take it upon themselves to defend the status quo.”
Read more at: The Weekly Standard
Jun 6, 2011, Vol. 16, No. 36 • By LEE SMITH
It can’t give many Americans much lasting pleasure that the Israeli prime minister humbled our commander in chief this week on his home turf. To be sure, a president who seems to relish provoking public confrontations with an ally may have had it coming, but in the end Netanyahu’s speech before Congress won’t satisfy too many Israelis either—or for that matter many other Middle Easterners who have come to depend on American stewardship. The fact that an Israeli leader makes the case for American exceptionalism and U.S. power better than Barack Obama is a signal that Washington has forsaken its traditional role in the Middle East at a dangerous time.
Netanyahu was only the first to state the obvious in public, but other U.S. allies, like Egypt and Saudi Arabia, convinced that the Americans are living in a fantasy world, are also starting to strike out on their own. If no one knows yet what new architectures and anatomies the Arab Spring will engender, putative U.S. allies and genuine adversaries, states, and even non-state actors like the Muslim Brotherhood are scrambling for position.
Iranian aggression, and not the peace process, as Netanyahu was careful to remind his American audiences this past week, is still the key regional issue. With the administration turning on traditional American allies, some observers are starting to see similarities between Washington and Tehran, in one important respect. “If Obama says the status quo is unsustainable,” says Martin Kramer of the Washington Institute for Near East Policy, “and won’t do anything to sustain it, then Washington, like Iran, is an anti-status quo power. Others have to take it upon themselves to defend the status quo.”
Read more at: The Weekly Standard
EHEC-pandemie: geheime diensten ingeschakeld
De Duitse inlichtingendienst buitenland BND heeft in een vlakbij Parijs gelegen gezamenlijk Europees-Amerikaans stafcentrum aan een bespreking over de zich vanuit Duitsland in Europa verspreidende EHEC-pandemie deelgenomen. Intussen bestaat in het stafcentrum van de geheime diensten de vage verdenking dat de EHEC-veroorzaker van het type Husec-41 mogelijkerwijs opzettelijk op verschillende Europese overslagplaatsen voor groente en fruit werd ingezet.
Ook in Denemarken, Groot-Brittannië, Nederland en Zweden zijn nu de eerste EHEC-gevallen geconstateerd. Dacht men in het begin nog aardbeien of Spaanse komkommers als overdragers geïdentificeerd te hebben, intussen is het duidelijk, dat er tegelijkertijd meerdere soorten fruit en groente uit verschillende Europese gebieden met de veroorzakers werden besmet. Was dat toeval? De these, volgens welke de voor biologische bemesting gebruikte gier op velden voor in Spanje geteelde biologische komkommers verantwoordelijk zou kunnen zijn, wordt op dit moment in het openbaar nog steeds in stand gehouden, omdat men in werkelijkheid nog steeds volledig radeloos is.
Lees meer op: Amsterdam Post
Ook in Denemarken, Groot-Brittannië, Nederland en Zweden zijn nu de eerste EHEC-gevallen geconstateerd. Dacht men in het begin nog aardbeien of Spaanse komkommers als overdragers geïdentificeerd te hebben, intussen is het duidelijk, dat er tegelijkertijd meerdere soorten fruit en groente uit verschillende Europese gebieden met de veroorzakers werden besmet. Was dat toeval? De these, volgens welke de voor biologische bemesting gebruikte gier op velden voor in Spanje geteelde biologische komkommers verantwoordelijk zou kunnen zijn, wordt op dit moment in het openbaar nog steeds in stand gehouden, omdat men in werkelijkheid nog steeds volledig radeloos is.
Lees meer op: Amsterdam Post
donderdag 26 mei 2011
Vrije Moslim immigratie naar Europa
Deze folder uitgegeven door de vereniging Dansk Kultur was o.a. aanleiding tot een proteststaking van een allochtone postbode in de stad Allerod. Layout, formating en enkele plaatjes Balder.org.
Korte link naar dit artikel: http://balder.org/zed/euromednl
Geheimgehouden EU-afspraken met 10 Aziatische en Noord-Afrikaanske landen
Uit de Barcelona-Verklaring van 1995:
Euro-Mediterrane afspraken ingegaan tussen de EU, Marokko, Algerije, Tunesië, Egypte, Jordanië, het Palestijnse Zelfbestuur, Syrië, Libanon, Turkije en Israël.
Voorzien is o.a.:
1. Het oprichten van een handelszone en vanaf het jaar 2010 het begin van een economische sammensmeltning.
2. Wezenlijk meer EU geld voor partners en
3. Cultureel partnerschap
Lees meer op: http://balder.org
woensdag 25 mei 2011
Citaat van de week
"Israel's not what's wrong with the Middle East. Israel is what's right with the Middle East."
"Israel is niet wat er mis is met het Midden-Oosten. Israel is wat er goed is aan het Midden-Oosten."
Prime-Minister Benjamin Netanyahu, AIPAC speech, 24 mei 2011
"Israel is niet wat er mis is met het Midden-Oosten. Israel is wat er goed is aan het Midden-Oosten."
Prime-Minister Benjamin Netanyahu, AIPAC speech, 24 mei 2011
maandag 23 mei 2011
zondag 22 mei 2011
Hussein gets a history lesson
For those who want to skip the One's blathering, Bibi's little history lesson starts around 7.20. Enjoy!
Look at O's face. I hope Bibi is watching his back. Israel too. The pettiest US President ever will surely try and take revenge...
Update: Statements by PM Netanyahu & Pres. Obama Following White House Meeting.
zaterdag 21 mei 2011
Israel's Critical Security Needs for a Viable Peace
No wonder the Muslim Brotherhood's best friend in the White House wants Israel to go back to the 1967 borders! A gift to his Muslims brethren: an indefensible Jewish state, ripe for the next Holocaust.
vrijdag 20 mei 2011
Het verstikkende effect van Mohammeds leven en leer op de islamitische samenleving
We hebben behoefte aan een constructief en op feiten gebaseerd debat over het leven van Mohammed en de betekenis daarvan voor de huidige maatschappij
4 april, 2011 - door Hege Storhaug
”U moet begrijpen dat islam een fundamenteel gewelddadige religie is, in tegenstelling tot het christendom.” Dit werd in 1994 in Islamabad tegen me gezegd door een afvallige professor wiens naam ik hier niet kan onthullen, omdat afvalligheid, in de traditionele islam, de dood betekent. Hij voegde eraan toe: “U kunt mijn bewering testen door de profeten Mohammed en Jezus te bestuderen.”
In die tijd was mijn kennis van de islam beperkt. Bovendien contrasteerden de woorden van de professor scherp met wat een andere Pakistaanse in Islamabad had verteld over de islam. Dit was een vriendin die me, zoals ik me later zou realiseren, een beeld van de islam had geschilderd dat gebaseerd was op wat Mohammed had gezegd en gedaan in de jaren onmiddellijk nadat hij had beweerd dat hem door de engel Gabriël onthullingen waren gedaan — dus een tijd waarin de stichter van de islam geen macht had en gematigd, genadig en nederig was. Mettertijd begreep ik dat mijn vriendin de lekkere hapjes uit de islamitische snoeppot had opgedist en de niet-zo-smakelijke hapjes had weggegooid. In de islam zijn het echter Mohammeds onverkwikkelijke latere verklaringen en handelingen (en geen enkele islamitische geleerde zal dit ontkennen) — dat wil zeggen de verklaringen en handelingen die aan Mohammed, de man met de grote wereldlijke macht worden toegeschreven — die het laatste woord hebben.
Meer dan tien jaar later kwam ik deze regels van de Deense filosoof Kai Sørlander tegen: “Kijk naar Boeddha. Jezus, Mohammed en Socrates. Van wie van hen, behalve Mohammed, kun je je voorstellen dat hij oproept om een vrouw te stenigen voor overspel?” Scherpe woorden, maar gebaseerd op de realiteit. Iedereen herinnert zich tenslotte wat Jezus zei toe hij geconfronteerd werd met de vrouw die was betrapt op overspel: “Laat hij die zonder zonde is de eerste steen werpen.” Minder bekend is het verhaal van de vrouw die ongehuwd zwanger werd en Mohammed om raad vroeg. Hij zei dat ze de baby moest krijgen en moest zogen, waarna de baby haar afgenomen zou worden en zij gestenigd zou worden.
In het kort: terwijl Jezus de barbaarse Mozaïsche wetten afschafte, versterkte Mohammed — die, volgens de moslims, de beste mens is die ooit heeft geleefd en hun belangrijkste voorbeeld is, — het barbarisme.
In Noorwegen is net een diepgaande biografie van Mohammed gepubliceerd. Geschreven door Halvor Tjønn, zowel historicus als journalist voor het dagblad Aftenposten, is het een hoognodig boek over één van de meest invloedrijke figuren in de wereldgeschiedenis. Die invloedrijke figuur is bovendien degene die nog steeds angst oproept — namelijk de angst voor gewelddadige represailles tegen iedereen die zijn of haar gezonde verstand waagt te gebruiken.
We zagen dit toen Noorse en Deense vlaggen en ambassades in 2006 in brand werden gestoken. Bijna automatisch ging de Noorse regering voor Mohammed door de knieën en gooide de vrije meningsuiting het raam uit. Dezelfde vrees lijkt zich onder de politiek correcten in Noorwegen te manifesteren. Twee weken voor de publicatie van Tjønn’s boek werd het door Aage Borchgrevink, in Tjønn’s eigen krant, genadeloos neergesabeld (Aftenposten, 9 maart). Het idee dat Mohammed als voorbeeld dient voor de hedendaagse moslims, hield Borchgrevink vol —, is verouderd — dat wil zeggen dat er uiteindelijk toch geen bom in Mohammeds tulband zit. Men kon zich niet onttrekken aan het gevoel dat de opdracht voor deze vernietigende aanval van de leidinggevenden van de krant was uitgegaan.
Deze maand gaf mijn reis naar Pakistan me een andere blik op de realiteit dan die Borchgrevink in Aftenposten opdiende. ”Pakistan is niet het Pakistan dat je in 2004 voor het laatst hebt bezocht,” waarschuwden vrienden van me voor mijn bezoek. Bij aankomst in Islamabad, dat tot een paar jaar geleden beschouwd werd als een “vrije Westerse enclave,” gaven mijn vrienden me de raad: “Zeg in het openbaar geen woord over Mohammed of de islam.” De angst voor terrorisme lag als een dik tapijt over de hoofdstad. De aanblik van de Noorse ambassade, een gebouw waar ik ooit vrij in en uit was gegaan, was een echte schok. We moesten door twee wegversperringen heen, compleet met gewapende bewakers, identiteitscontrole en controle op bommen, voor onze auto een hoek om kon slaan en door kon rijden naar een onherkenbaar gebouw: de ambassade, volledig bekleed — ingepakt als in een dikke winterjas.
Wat ik zag waren de voetsporen van Mohammed in het kielzog van de crisis van 2006.
Dezelfde voetsporen zijn te zien op belangrijke internationale websites waarop Schriftgeleerden huwelijken goedkeuren met meisjes die de puberteit nog niet hebben bereikt — gebaseerd op het feit dat Mohammed zelf trouwde met het negenjarige meisje Aisha. Dezelfde websites schrijven aan de koran ontleende scheidingsregels voor voor kinderen die nog niet menstrueren. De straf die aan de onruststoker Theo van Gogh werd uitgedeeld — zijn keel werd doorgesneden door de Nederlandse Marokkaan Mohammed B — was dezelfde straf die werd opgelegd aan dichters in de tijd van Mohammed, die het waagden hem in hun verzen te bekritiseren. Tijdens zijn rechtszaak zei Mohammed B. dat hij had gehandeld in navolging van de stichter van zijn religie.
Mohammeds invloed, overgebracht door zijn woorden en daden, is een tragedie voor de mensheid. Dat zien we tegenwoordig in het brandende Midden-Oosten, waar misschien het enige noemenswaardige dat er te zeggen valt over het waarschijnlijke resultaat van de huidige politieke chaos is, dat de islamisten — de slaafse aanhangers van die genadeloze code die bekend staat onder de naam sharia — het beste georganiseerd zijn. In een land als Egypte is er brede steun voor de introductie van sharia op alle niveaus. Een onderzoek van het Pew Research Center toont aan dat 82 procent van de Egyptenaren stenigen als straf voor overspel steunt en dat 85 procent de doodstraf voor afvalligheid wil. Dat is volkomen in overeenstemming met de opvattingen van Mohammed, de jurist en politicus.
Het gebrek aan sociale en economische ontwikkeling in de Arabische wereld is zo alarmerend dat de VN tot nu toe in deze eeuw vijf rapporten heeft uitgebracht (de Arab Human Development Reports), geschreven door Arabieren in de hoop de Arabische harten en geesten te bereiken. Een van de punten die in de verslagen worden gemaakt is dat moderniteit niet wordt bereikt door politiek en wetgeving te vermengen met religie, zoals Mohammed dat deed. Maar het is juist die mengeling die karakteristiek is voor de Arabische en de moslimwereld. Dat werd in 1990 krachtig onderstreept door de overkoepelende organisatie Organization of the Islamic Conference (OIC), die, in een verklaring die in Caïro werd uitgegeven en die tot op de dag van vandaag van kracht is, aankondigde dat de sharia boven de Verklaring van de Universele Rechten van de Mens gaat. Vergeet niet dat de sharia (zoals ik in detail weergeef in mijn nieuwe boek But the Greatest of These is Freedom: The Consequences of Immigration in Europe) moord legaliseert, amputaties als straf voorschrijft, huwelijken tussen moslims en ongelovigen verbiedt en vrouwen ondergeschikt maakt aan mannen.
De erbarmelijke condities waaronder vrouwen in de islamitische wereld leven moeten ook worden gezien in het licht van het leven van Mohammed. Het leven van zijn eerste vrouw, Khadija, met wie hij trouwde voor zijn eerste ontmoeting met de engel Gabriel, illustreert duidelijk een feit dat ook in het VN rapport wordt weergegeven — namelijk, dat met de introductie van de islam vrouwen in de maatschappij buitenspel werden gezet. Want wie was Khadija toen ze Mohammed ontmoette? Ze woonde zelfstandig en was een van de rijkste zakenvrouwen in Mekka. Het was nota bene Khadija die Mohammed een aanzoek deed. Kan iemand zich heden ten dage een dergelijke vrouw in Mekka voorstellen?
Het was Mohammed die de vrouwen dwong mannen te gehoorzamen, die polygamie legaliseerde, en die voorschreef dat de getuigenis van een vrouw slecht de helft waard was van die van een man en dat de vrouw slechts half zo veel zou erven als een man. Deze eeuwige goddelijke gerechtigheid heeft in het huidige Westen wettelijke en sociale consequenties voor moslims.
De zogenaamde hadith (de woorden en daden van Mohammed) vestigden de ondergeschikte status van de vrouw verder. Enkele pareltjes:
Hege Storhaug is de auteur van de Noorse bestseller But the Greatest of These is Freedom: The Consequences of Immigration in Europe (2006). Het boek is net uitgekomen in het Engels.
Bron: Pajamasmedia.com
4 april, 2011 - door Hege Storhaug
”U moet begrijpen dat islam een fundamenteel gewelddadige religie is, in tegenstelling tot het christendom.” Dit werd in 1994 in Islamabad tegen me gezegd door een afvallige professor wiens naam ik hier niet kan onthullen, omdat afvalligheid, in de traditionele islam, de dood betekent. Hij voegde eraan toe: “U kunt mijn bewering testen door de profeten Mohammed en Jezus te bestuderen.”
In die tijd was mijn kennis van de islam beperkt. Bovendien contrasteerden de woorden van de professor scherp met wat een andere Pakistaanse in Islamabad had verteld over de islam. Dit was een vriendin die me, zoals ik me later zou realiseren, een beeld van de islam had geschilderd dat gebaseerd was op wat Mohammed had gezegd en gedaan in de jaren onmiddellijk nadat hij had beweerd dat hem door de engel Gabriël onthullingen waren gedaan — dus een tijd waarin de stichter van de islam geen macht had en gematigd, genadig en nederig was. Mettertijd begreep ik dat mijn vriendin de lekkere hapjes uit de islamitische snoeppot had opgedist en de niet-zo-smakelijke hapjes had weggegooid. In de islam zijn het echter Mohammeds onverkwikkelijke latere verklaringen en handelingen (en geen enkele islamitische geleerde zal dit ontkennen) — dat wil zeggen de verklaringen en handelingen die aan Mohammed, de man met de grote wereldlijke macht worden toegeschreven — die het laatste woord hebben.
Meer dan tien jaar later kwam ik deze regels van de Deense filosoof Kai Sørlander tegen: “Kijk naar Boeddha. Jezus, Mohammed en Socrates. Van wie van hen, behalve Mohammed, kun je je voorstellen dat hij oproept om een vrouw te stenigen voor overspel?” Scherpe woorden, maar gebaseerd op de realiteit. Iedereen herinnert zich tenslotte wat Jezus zei toe hij geconfronteerd werd met de vrouw die was betrapt op overspel: “Laat hij die zonder zonde is de eerste steen werpen.” Minder bekend is het verhaal van de vrouw die ongehuwd zwanger werd en Mohammed om raad vroeg. Hij zei dat ze de baby moest krijgen en moest zogen, waarna de baby haar afgenomen zou worden en zij gestenigd zou worden.
In het kort: terwijl Jezus de barbaarse Mozaïsche wetten afschafte, versterkte Mohammed — die, volgens de moslims, de beste mens is die ooit heeft geleefd en hun belangrijkste voorbeeld is, — het barbarisme.
In Noorwegen is net een diepgaande biografie van Mohammed gepubliceerd. Geschreven door Halvor Tjønn, zowel historicus als journalist voor het dagblad Aftenposten, is het een hoognodig boek over één van de meest invloedrijke figuren in de wereldgeschiedenis. Die invloedrijke figuur is bovendien degene die nog steeds angst oproept — namelijk de angst voor gewelddadige represailles tegen iedereen die zijn of haar gezonde verstand waagt te gebruiken.
We zagen dit toen Noorse en Deense vlaggen en ambassades in 2006 in brand werden gestoken. Bijna automatisch ging de Noorse regering voor Mohammed door de knieën en gooide de vrije meningsuiting het raam uit. Dezelfde vrees lijkt zich onder de politiek correcten in Noorwegen te manifesteren. Twee weken voor de publicatie van Tjønn’s boek werd het door Aage Borchgrevink, in Tjønn’s eigen krant, genadeloos neergesabeld (Aftenposten, 9 maart). Het idee dat Mohammed als voorbeeld dient voor de hedendaagse moslims, hield Borchgrevink vol —, is verouderd — dat wil zeggen dat er uiteindelijk toch geen bom in Mohammeds tulband zit. Men kon zich niet onttrekken aan het gevoel dat de opdracht voor deze vernietigende aanval van de leidinggevenden van de krant was uitgegaan.
Deze maand gaf mijn reis naar Pakistan me een andere blik op de realiteit dan die Borchgrevink in Aftenposten opdiende. ”Pakistan is niet het Pakistan dat je in 2004 voor het laatst hebt bezocht,” waarschuwden vrienden van me voor mijn bezoek. Bij aankomst in Islamabad, dat tot een paar jaar geleden beschouwd werd als een “vrije Westerse enclave,” gaven mijn vrienden me de raad: “Zeg in het openbaar geen woord over Mohammed of de islam.” De angst voor terrorisme lag als een dik tapijt over de hoofdstad. De aanblik van de Noorse ambassade, een gebouw waar ik ooit vrij in en uit was gegaan, was een echte schok. We moesten door twee wegversperringen heen, compleet met gewapende bewakers, identiteitscontrole en controle op bommen, voor onze auto een hoek om kon slaan en door kon rijden naar een onherkenbaar gebouw: de ambassade, volledig bekleed — ingepakt als in een dikke winterjas.
Wat ik zag waren de voetsporen van Mohammed in het kielzog van de crisis van 2006.
Dezelfde voetsporen zijn te zien op belangrijke internationale websites waarop Schriftgeleerden huwelijken goedkeuren met meisjes die de puberteit nog niet hebben bereikt — gebaseerd op het feit dat Mohammed zelf trouwde met het negenjarige meisje Aisha. Dezelfde websites schrijven aan de koran ontleende scheidingsregels voor voor kinderen die nog niet menstrueren. De straf die aan de onruststoker Theo van Gogh werd uitgedeeld — zijn keel werd doorgesneden door de Nederlandse Marokkaan Mohammed B — was dezelfde straf die werd opgelegd aan dichters in de tijd van Mohammed, die het waagden hem in hun verzen te bekritiseren. Tijdens zijn rechtszaak zei Mohammed B. dat hij had gehandeld in navolging van de stichter van zijn religie.
Mohammeds invloed, overgebracht door zijn woorden en daden, is een tragedie voor de mensheid. Dat zien we tegenwoordig in het brandende Midden-Oosten, waar misschien het enige noemenswaardige dat er te zeggen valt over het waarschijnlijke resultaat van de huidige politieke chaos is, dat de islamisten — de slaafse aanhangers van die genadeloze code die bekend staat onder de naam sharia — het beste georganiseerd zijn. In een land als Egypte is er brede steun voor de introductie van sharia op alle niveaus. Een onderzoek van het Pew Research Center toont aan dat 82 procent van de Egyptenaren stenigen als straf voor overspel steunt en dat 85 procent de doodstraf voor afvalligheid wil. Dat is volkomen in overeenstemming met de opvattingen van Mohammed, de jurist en politicus.
Het gebrek aan sociale en economische ontwikkeling in de Arabische wereld is zo alarmerend dat de VN tot nu toe in deze eeuw vijf rapporten heeft uitgebracht (de Arab Human Development Reports), geschreven door Arabieren in de hoop de Arabische harten en geesten te bereiken. Een van de punten die in de verslagen worden gemaakt is dat moderniteit niet wordt bereikt door politiek en wetgeving te vermengen met religie, zoals Mohammed dat deed. Maar het is juist die mengeling die karakteristiek is voor de Arabische en de moslimwereld. Dat werd in 1990 krachtig onderstreept door de overkoepelende organisatie Organization of the Islamic Conference (OIC), die, in een verklaring die in Caïro werd uitgegeven en die tot op de dag van vandaag van kracht is, aankondigde dat de sharia boven de Verklaring van de Universele Rechten van de Mens gaat. Vergeet niet dat de sharia (zoals ik in detail weergeef in mijn nieuwe boek But the Greatest of These is Freedom: The Consequences of Immigration in Europe) moord legaliseert, amputaties als straf voorschrijft, huwelijken tussen moslims en ongelovigen verbiedt en vrouwen ondergeschikt maakt aan mannen.
De erbarmelijke condities waaronder vrouwen in de islamitische wereld leven moeten ook worden gezien in het licht van het leven van Mohammed. Het leven van zijn eerste vrouw, Khadija, met wie hij trouwde voor zijn eerste ontmoeting met de engel Gabriel, illustreert duidelijk een feit dat ook in het VN rapport wordt weergegeven — namelijk, dat met de introductie van de islam vrouwen in de maatschappij buitenspel werden gezet. Want wie was Khadija toen ze Mohammed ontmoette? Ze woonde zelfstandig en was een van de rijkste zakenvrouwen in Mekka. Het was nota bene Khadija die Mohammed een aanzoek deed. Kan iemand zich heden ten dage een dergelijke vrouw in Mekka voorstellen?
Het was Mohammed die de vrouwen dwong mannen te gehoorzamen, die polygamie legaliseerde, en die voorschreef dat de getuigenis van een vrouw slecht de helft waard was van die van een man en dat de vrouw slechts half zo veel zou erven als een man. Deze eeuwige goddelijke gerechtigheid heeft in het huidige Westen wettelijke en sociale consequenties voor moslims.
De zogenaamde hadith (de woorden en daden van Mohammed) vestigden de ondergeschikte status van de vrouw verder. Enkele pareltjes:
• Twee gebeden die de hemel nooit bereiken zijn die van een weggelopen slaaf en die van een onwillige vrouw die haar man 's nachts teleurstelt.We hebben behoefte aan een constructief en op feiten gebaseerd debat over het leven van Mohammed en de betekenis daarvan voor de huidige maatschappij — een debat, gevoerd in de geest van het humanisme. Dit is vooral belangrijk in een tijd waarin, in Oslo en andere Europese steden de populairste naam voor pasgeboren jongens Mohammed is.
• Het hellevuur verscheen me in een droom en het viel me op dat het vooral bevolkt werd door vrouwen die... hun echtgenoten geen dankbaarheid hadden betoond voor alles wat ze van hen hadden gekregen. Zelfs wanneer je een vrouw je hele leven hebt overstelpt met rijke geschenken dan zal ze op een dag toch nog iets triviaals vinden om je te verwijten, en zeggen: “Je hebt nooit iets voor me gedaan.”
• Als er iets een slecht voorteken is, dan is het: een huis, een vrouw, een paard.
• Mensen zullen nooit succes hebben als ze hun zaken aan een vrouw mededelen.
• Het is beter voor een man dat hij door een varken bespat wordt dan dat hij vluchtig de elleboog van een vrouw aanraakt die hem niet is toegestaan.
• De man die de hand van een vrouw aanraakt die niet van hem is zal op de dag des oordeels een stuk gloeiende kool in zijn palm gedrukt krijgen.
• Drie zaken onderbreken het gebed van een man [door voor hem langs te lopen] ...: een vrouw, een ezel en een zwarte hond.
Hege Storhaug is de auteur van de Noorse bestseller But the Greatest of These is Freedom: The Consequences of Immigration in Europe (2006). Het boek is net uitgekomen in het Engels.
Bron: Pajamasmedia.com
zaterdag 14 mei 2011
A Warning to America: Geert Wilders in Nashville, Tennessee 5/12/11
Andrew G. Bostom
Dutch Parliamentarian Geert Wilders gave a speech last evening in Nashville at the Cornerstone Church, reproduced, below.
James Freeman Clarke (1810-1888), was an American theologian, philosopher, author, and abolitionist. He also became one of the first American scholars to study and write about Eastern religions, including, notably, Islam. Freeman Clarke’s 1883 “Ten Great Religions,” includes this remarkably compendious assessment of Islam—a most fitting introduction to Wilders speech:
Speech by Geert Wilders, Cornerstone Church, Nashville, 12 May 2011
Dear friends from Tennessee. I am very happy to be in your midst today. I am happy and proud to be in this impressive church.
My friends, I am here to speak words of truth and freedom.
Do you know why America is in a better state than Europe? Because you enjoy more freedom than Europeans.
And do you know why Americans enjoy more freedom than Europeans? Because you are still allowed to tell the truth.
In Europe and Canada people are dragged to court for telling the truth about islam.
I, too, have been dragged to court. I am an elected member of the house of representatives in the Netherlands. I am currently standing in court like a common criminal for saying that islam is a dangerous totalitarian ideology rather than a religion.
The court case is still pending, but I risk a jail sentence of 16 months.
Last week, my friend Lars Hedegaard, a journalist from Denmark, was fined because in a private conservation, which was recorded without his knowing, he had criticised the way women are treated in islamic societies.
Recently, another friend, Elisabeth Sabaditsch-Wolff, a human rights activist from Austria, was fined because she had criticised islam’s founder Muhammad. She had said that Muhammad was a pedophile because he had married a 6-year old girl and raped her when she was 9.
Unfortunately, there are many similar cases.
I am especially happy to be in your midst because here I can say what I want to say without having to fear that I will be dragged to court upon leaving this church.
My dear American friends, you cannot imagine how we envy your First Amendment. The day when America follows the example of Europe and Canada and introduces so-called “hate speech crimes” which is only used to punish people who are critical of islam, that day America will have lost its freedom.
My friends, let us hope that this never happens.
Last week, we celebrated Liberation Day in the Netherlands. We celebrated the liberation from the Nazi occupation in 1945. Many American soldiers, including many young Tennesseans, played a decisive role in the liberation of the Netherlands from nazi tyranny. We are immensely grateful for that. Young Americans gave their lives so that the Dutch might be free. I assure you: The Dutch people will never forget this.
Unfortunately, however, the Europe which your fathers and grandfathers fought and died for is not the Europe we are living in today.
Read more at: American Thinker
Update: Nederlandse vertaling: "Het is islamblindheid"
Dutch Parliamentarian Geert Wilders gave a speech last evening in Nashville at the Cornerstone Church, reproduced, below.
James Freeman Clarke (1810-1888), was an American theologian, philosopher, author, and abolitionist. He also became one of the first American scholars to study and write about Eastern religions, including, notably, Islam. Freeman Clarke’s 1883 “Ten Great Religions,” includes this remarkably compendious assessment of Islam—a most fitting introduction to Wilders speech:
The religion of Mohammed is the exact opposite to that of Greece. If the Greek faith was inspired by humanity, variety, and freedom, that of Islam taught unity, submission, and the absolute sovereignty of one God. Every Mohammedan was the servant of the one true God, and his mission was to convert the world to Allah and to his prophet.
Islam saw God, but not man; saw the claims of deity, not the rights of humanity; saw authority, failed to see freedom,—therefore hardened into despotism…
Speech by Geert Wilders, Cornerstone Church, Nashville, 12 May 2011
Dear friends from Tennessee. I am very happy to be in your midst today. I am happy and proud to be in this impressive church.
My friends, I am here to speak words of truth and freedom.
Do you know why America is in a better state than Europe? Because you enjoy more freedom than Europeans.
And do you know why Americans enjoy more freedom than Europeans? Because you are still allowed to tell the truth.
In Europe and Canada people are dragged to court for telling the truth about islam.
I, too, have been dragged to court. I am an elected member of the house of representatives in the Netherlands. I am currently standing in court like a common criminal for saying that islam is a dangerous totalitarian ideology rather than a religion.
The court case is still pending, but I risk a jail sentence of 16 months.
Last week, my friend Lars Hedegaard, a journalist from Denmark, was fined because in a private conservation, which was recorded without his knowing, he had criticised the way women are treated in islamic societies.
Recently, another friend, Elisabeth Sabaditsch-Wolff, a human rights activist from Austria, was fined because she had criticised islam’s founder Muhammad. She had said that Muhammad was a pedophile because he had married a 6-year old girl and raped her when she was 9.
Unfortunately, there are many similar cases.
I am especially happy to be in your midst because here I can say what I want to say without having to fear that I will be dragged to court upon leaving this church.
My dear American friends, you cannot imagine how we envy your First Amendment. The day when America follows the example of Europe and Canada and introduces so-called “hate speech crimes” which is only used to punish people who are critical of islam, that day America will have lost its freedom.
My friends, let us hope that this never happens.
Last week, we celebrated Liberation Day in the Netherlands. We celebrated the liberation from the Nazi occupation in 1945. Many American soldiers, including many young Tennesseans, played a decisive role in the liberation of the Netherlands from nazi tyranny. We are immensely grateful for that. Young Americans gave their lives so that the Dutch might be free. I assure you: The Dutch people will never forget this.
Unfortunately, however, the Europe which your fathers and grandfathers fought and died for is not the Europe we are living in today.
Read more at: American Thinker
Update: Nederlandse vertaling: "Het is islamblindheid"
zondag 8 mei 2011
zaterdag 7 mei 2011
The Fog of Fog
Today’s syndicated column summarizes the week in bin Laden narrative bungles. The Navy SEALs did what they were told to do. It’s President Obama’s civilian messengers who can’t tell a straight story and do right by our heroes who risked their lives. The White House Keystone Kops aren’t just squandering a public opinion bump. They’re squandering the victory of our men in uniform, along with the intel-gatherers who made the mission possible. Milblogger Greyhawk reminds us of a past bungled narrative from this administration that undermined troop morale and national security. As Blackfive military blogger Froggy put it bluntly: “Get your s**t together, Mr President!”
***
The Fog of Fog
by Michelle Malkin
Creators Syndicate
Copyright 2011
The official White House account of Osama bin Laden’s demise has seen more slapdash cosmetic surgery over the past week than your average “Real Housewives” reality-show star. President Obama’s allies attribute the bungled “narrative” (their word, not mine) to the “Fog of War.” But each passing day — and each new set of hapless revisions — shows that what really ails the administration is the Fog of Fog.
Errors happen. Miscommunications happen. Confusing the name of which of bin Laden’s myriad sons died (Hamza, not Khalid), for example, is no biggie.
But the hourly revamping of key details of Sunday’s raid suggests something far beyond the usual realm of situational uncertainty that accompanies any military operation. The Navy SEALs did their job spectacularly. The civilians tasked with letting the world know about the mission, however, have performed like amateur dinner theater actors in a tragi-comic production of “Rashomon-meets-The Blind Men and the Elephant-meets-Keystone Kops.”
Incapable of straightforward answers, Team Obama’s clarity-challenged civilians have led nauseated news-watchers through more twists and turns than San Francisco’s Lombard Street.
Take your Dramamine, and let’s review.
Take One: Bin Laden died in a bloody firefight.
Read more at: Michelle Malkin
***
The Fog of Fog
by Michelle Malkin
Creators Syndicate
Copyright 2011
The official White House account of Osama bin Laden’s demise has seen more slapdash cosmetic surgery over the past week than your average “Real Housewives” reality-show star. President Obama’s allies attribute the bungled “narrative” (their word, not mine) to the “Fog of War.” But each passing day — and each new set of hapless revisions — shows that what really ails the administration is the Fog of Fog.
Errors happen. Miscommunications happen. Confusing the name of which of bin Laden’s myriad sons died (Hamza, not Khalid), for example, is no biggie.
But the hourly revamping of key details of Sunday’s raid suggests something far beyond the usual realm of situational uncertainty that accompanies any military operation. The Navy SEALs did their job spectacularly. The civilians tasked with letting the world know about the mission, however, have performed like amateur dinner theater actors in a tragi-comic production of “Rashomon-meets-The Blind Men and the Elephant-meets-Keystone Kops.”
Incapable of straightforward answers, Team Obama’s clarity-challenged civilians have led nauseated news-watchers through more twists and turns than San Francisco’s Lombard Street.
Take your Dramamine, and let’s review.
Take One: Bin Laden died in a bloody firefight.
Read more at: Michelle Malkin
woensdag 4 mei 2011
American Pride is Back Out of the Closet!
As much as I am now embarrassed to admit it, if you had asked me 48 hours ago whether Osama Bin Laden would ever be brought to justice I would have probably answered "no." Like many Americans I had all but abandoned hope that we would ever capture or kill the 9/11 mastermind, and had resigned myself to the idea he would die an old man thumbing his nose at us from some comfortable cave in Waziristan. Well, I can happily report that I completely underestimated the skill, courage, and perseverence of America's military. And, almost as happily, I can report that I also completely underestimated the capacity of America's erstwhile "peace community" for turning on a dime and embracing the kind of all-American xenophobic flag-waving bloodlust they only recently decried. So today I stand proudly with my new friends of the formerly antiwar left in a mindlessly jingoistic salute to President Obama for an extralegal military assassination well done.
Yes, it's true that some pre-January 2009 antiwar activists have remained morally and logically consistent in their opposition to America's military presence in the Mideast; but, thank God, it appears now they were only a tiny, insignificant minority. Recent events have happily made clear that the antiwar movement of 2001-8 was overwhelmingly dominated by a vast silent hypocritical majority of craven political opportunists awaiting a Democratic administration to gleefully celebrate the covert execution of a man whom, until 28 months ago, they would have described as a "tragic civilian casualty."
Read more at: Iowahawk
Yes, it's true that some pre-January 2009 antiwar activists have remained morally and logically consistent in their opposition to America's military presence in the Mideast; but, thank God, it appears now they were only a tiny, insignificant minority. Recent events have happily made clear that the antiwar movement of 2001-8 was overwhelmingly dominated by a vast silent hypocritical majority of craven political opportunists awaiting a Democratic administration to gleefully celebrate the covert execution of a man whom, until 28 months ago, they would have described as a "tragic civilian casualty."
Read more at: Iowahawk
zondag 1 mei 2011
Egypt: Pillar of Fire and Political Plagues Are Bad Signs
By Barry Rubin
Gas flames shooting 65 feet high signal the birth of a new Middle East. That pillar of fire, unlike the Biblical one, indicates that Egyptians are on the march, following new, would-be religious prophets into the desert. So does a new Pew poll which, despite the positive spin put on it by much of the mass media, is very worrisome.
You know its all obvious when the New York Times runs the opening paragraph in an article:
Read more at: The Rubin Report
Gas flames shooting 65 feet high signal the birth of a new Middle East. That pillar of fire, unlike the Biblical one, indicates that Egyptians are on the march, following new, would-be religious prophets into the desert. So does a new Pew poll which, despite the positive spin put on it by much of the mass media, is very worrisome.
You know its all obvious when the New York Times runs the opening paragraph in an article:
Egypt is charting a new course in its foreign policy that has already begun shaking up the established order in the Middle East, planning to open the blockaded border with Gaza and normalizing relations with two of Israel and the West’s Islamist foes, Hamas and Iran."This all should have been obvious in February, before the revolution took place.
Read more at: The Rubin Report
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
