dinsdag 22 februari 2011
vrijdag 18 februari 2011
Egypt's Women Rally Behind Lara Logan
by Ursula Lindsey
The sexual assault of CBS correspondent Lara Logan sheds light on the constant harassment and violence women face across the country despite the revolution. Ursula Lindsey reports.
Almost everyone in Egypt has now heard the news that on February 11, the night when millions of Egyptians were celebrating the resignation of President Hosni Mubarak, CBS correspondent Lara Logan was beaten and sexually assaulted by a mob.
Logan faced an ugly side of Egypt that Egyptian and foreign women here are all too familiar—and fed up—with. What makes it all the more tragic is that it happened at a time when many here were celebrating women's mass participation in the protests, and their sense that they had reclaimed the streets.
The reaction here to the attack on Logan has been consternation. "Lara Logan, I apologize sincerely with all my heart," reads an online petition being circulated Thursday. "To every girl, woman, mother harassed, I apologize sincerely with all my heart. To my mother nation Egypt, I apologize sincerely with all my heart. And I promise you all that I will try the very best that I can to bring an end to this, in the quest to have our sisters 'Walk Free.'"
"We are all Lara," says Engy Ghozlan, 26, a co-founder of HarassMap, a digital map that monitors incidents of sexual harassment against women here.
Ghozlan and other activists have been at the forefront of a battle against harassment and violence against women here. Even as more Egyptian women than ever attend university and enter the workforce, they have had to contend with a society that still considers unaccompanied women out in public as “fair game” for sexual comments, advances and worse.
Update: I was a mob sex attack victim in Tahrir Square... just like Lara Logan
The sexual assault of CBS correspondent Lara Logan sheds light on the constant harassment and violence women face across the country despite the revolution. Ursula Lindsey reports.
Almost everyone in Egypt has now heard the news that on February 11, the night when millions of Egyptians were celebrating the resignation of President Hosni Mubarak, CBS correspondent Lara Logan was beaten and sexually assaulted by a mob.
Logan faced an ugly side of Egypt that Egyptian and foreign women here are all too familiar—and fed up—with. What makes it all the more tragic is that it happened at a time when many here were celebrating women's mass participation in the protests, and their sense that they had reclaimed the streets.
The reaction here to the attack on Logan has been consternation. "Lara Logan, I apologize sincerely with all my heart," reads an online petition being circulated Thursday. "To every girl, woman, mother harassed, I apologize sincerely with all my heart. To my mother nation Egypt, I apologize sincerely with all my heart. And I promise you all that I will try the very best that I can to bring an end to this, in the quest to have our sisters 'Walk Free.'"
"We are all Lara," says Engy Ghozlan, 26, a co-founder of HarassMap, a digital map that monitors incidents of sexual harassment against women here.
Ghozlan and other activists have been at the forefront of a battle against harassment and violence against women here. Even as more Egyptian women than ever attend university and enter the workforce, they have had to contend with a society that still considers unaccompanied women out in public as “fair game” for sexual comments, advances and worse.
Update: I was a mob sex attack victim in Tahrir Square... just like Lara Logan
maandag 14 februari 2011
Wat ontwikkelde niet-moslims afkeuren aan de islam – in een notendop
13 februari 2011door E.J. Bron
De KORAN is het heiligste boek van de islam. 61% van de koran gaat over niet-moslims. Geschriften, die uitleggen wat moslims moeten doen, zijn religieus.
Geschriften, die uitleggen wat een niet-moslim moet doen of hoe een moslim met niet-moslims zou moeten omgaan, zijn politiek (hier kan men daar meer over lezen). Daarom is de islam, gebaseerd op het heiligste boek van de islam, meer politiek (61%) dan religieus (39%).
Er staan 245 verzen in de koran die men als »positieve verzen« over niet-moslims kan beschouwen.
Ieder vers werd echter herroepen/opgeheven (abrogatie) door latere, negatieve verzen over niet-moslims. Er is niet één positief vers over niet-moslims overgebleven.
Daartegenover staat dat er 527 verzen van intolerantie tegenover niet-moslims en 109 verzen die vooral geweld tegenover niet-moslims bepleiten. Geen van deze verzen was aan abrogatie onderhevig.
Mijn conclusie: niet moslims, die de islam mogen, weten er niet veel van.
Wat leert de religie van de vrede over het geweld?
Een kort, samenvattend antwoord:
Artikel7.nu
zaterdag 12 februari 2011
vrijdag 11 februari 2011
Waar is de Egyptische Kemal Atatürk als je hem nodig hebt?
Het Amerikaanse Pew Research Center heeft in april en mei van het vorig jaar door middel van persoonlijke interviews een enquête gehouden onder 1000 Egyptenaren. Hier is wat het Egyptische volk op dat moment wilde. DemocratieThe Globe and Mail
59%: zegt dat democratie de voorkeur verdient boven elke andere staatsvorm.
22%: zegt dat een niet-democratisch systeem in bepaalde omstandigheden de voorkeur verdient
Islam in de politiek
95%: zegt dat het goed is dat de islam een grote rol speelt in de politiek.
85%: zegt dat de invloed van de islam op de politiek goed is
48%: zegt dat de islam op het ogenblik een grote rol speelt in de Egyptische politiek
Islamistisch extremisme
80%: vindt dat zelfmoordaanslagen nooit of zelden gerechtvaardigd zijn.
20%: vindt dat zelfmoordaanslagen soms of vaak gerechtvaardigd zijn.
70%: zijn bezorgd of zeer bezorgd over islamistisch extremisme in de wereld
61%: zijn bezorgd of zeer bezorgd over islamistisch extremisme in Egypte
Traditionele islamitische gebruiken
54%: geloven dat mannen en vrouwen op de werkvloer gescheiden horen te zijn
82%: geloven dat overspeligen gestenigd moeten worden
84%: geloven dat islamieten die hun geloof afvallen de doodstraf moeten krijgen
77%: geloven dat dieven stokslagen moeten krijgen of dat hun handen moeten worden afgehakt
Ook in Iran, Gaza en Libanon hebben ze "democratie"...
donderdag 10 februari 2011
De Moslimbroederschap in Nederland
Moslimbroederschap ideoloog Yusuf al-Qaradawi: "Oh Allah, reken af met de Joden, de verraderlijke agressors. ...Oh Allah, reken af met deze onderdrukkende, Joodse zionistische bende. Oh Allah, spaar niet één van hen. Wij zullen Europa veroveren, wij zullen de Verenigde Staten veroveren."
Eind mei vergaderde de Moslimbroederschap in Amsterdam. Deze organisatie verhult zijn doelstellingen niet: vernietiging van Israël en het bevorderen van islamitische wereldoverheersing. Maar volgens sommigen is de Broederschap ongevaarlijk.
De in 1928 opgerichte Moslimbroederschap is qua omvang en invloed ‘s werelds belangrijkste islamitische organisatie, met afdelingen in zeventig landen, waaronder Nederland. De Broederschap wil de menselijke samenleving hervormen naar het model dat door islamstichter Mohammed werd uitgedacht en ingevoerd. Daartoe dient eerst de islamitische wereld te worden gezuiverd en verenigd.
Meer op: Crethi Plethi
woensdag 9 februari 2011
Wat als eigenlijk het volk het probleem is?
Daniel Greenfield
Talloze ‘talking heads’ en neoconservatieve experts verzekeren ons dat een rooskleurige toekomst zich als een magisch tapijt voor Egypte uitstrekt. Leuzen als “democratie", “vrijheid”, “volksvertegenwoordiging” druppelen één voor één uit hun printers. Elk cynisme wordt laatdunkend afgedaan en scepticisme wordt naar de prullenmand verwezen. Hier wordt geschiedenis geschreven. Het lastige aan geschiedenis is echter dat het geen vast punt op een kaart is, maar een ononderbroken golf. Net als het tij wordt geschiedenis keer op keer nieuw gevormd en herhaald, als golven die op de oevers van de tijd breken en uitrollen.
Mubarak is het probleem, wordt ons verteld. Hun probleem is hij zeker. De hinderlijke tweeëntachtigjarige luchtmachtofficier staat hun dromen van een nieuw Egypte in de weg. Als hij er niet was, zou Egypte een liberaal model voor de regio zijn. Net als Gaza, Libanon en Irak. Maar is de dictator of het volk het probleem? De betogers worden verenigd door hun wens Mubarak te verjagen. Maar waar staan ze eigenlijk voor, naast open verkiezingen?
59 procent van de Egyptische moslims wil democratie en 95 procent wil dat de islam een belangrijke rol speelt in de politiek. (Omdat Egypte ongeveer 5 procent christenen heeft, betekent dit dat 100 procent van de moslims wil dat de islam een belangrijke rol in de politiek speelt.) 84 procent vindt dat afvalligen de doodstraf moeten krijgen. Zo zal de Egyptische democratie eruitzien. Een unanieme meerderheid die een islamitische staat wil en een krappe meerderheid die de democratie wil. Wie denk je dat er gaat winnen? Een democratische meerderheid in het land steunt het vermoorden van mensen in de naam van de islam. Mubaraks regering executeert afvalligen en overspeligen niet. Een democratisch Egypte zal dat echter wel doen. Waarom? Omdat het de wil van het volk is.
De cheerleaders die met hun pompons voor Egyptische democratie staan te zwaaien schijnen niet te snappen dat de uitkomst anders dan positief zou kunnen zijn. Het is een geloofspunt voor ze dat vrijheid tot vrijheid leidt. Dat uit open verkiezingen mensenrechten voortkomen. Dat het probleem alleen bij de dictator kan liggen, niet bij het volk. Nooit bij het volk. Dat is hun ideologie en daar blijven ze bij.
Sinds de Tweede Wereldoorlog zijn we uitgegaan van het “Hitlermodel”. Volgens het “Hitlermodel” bestaan er geen slechte naties, alleen slechte regeringen. Met de mensen zelf is niets mis, alleen grijpt soms een piepkleine extremistische minderheid de macht. Dit stelt de liberaal aangelegde mens in staat de noodzaak voor incidentele oorlogen in overeenstemming te brengen met zijn geloof in de mensheid. In plaats dat ze oorlog voeren tegen naties, voeren ze oorlog om naties te bevrijden van hun tirannieke regimes. Vanaf die tijd hebben we deze “bevrijdingsoorlogen” gevoerd.
We hebben gevochten om Korea en Vietnam te bevrijden van het communisme, maar het ontbrak ons aan één ding. De steun van de gewone man voor wiens vrijheid we vochten. Tegenwoordig hebben Zuid-Koreanen meer op met Kim Jong Il dan met ons. We hebben gevochten om de tirannen van Koeweit en Saoedi-Arabië te bevrijden van Saddam Hoessein. Als beloning financierden ze de terroristen die ons sindsdien naar het leven hebben gestaan. We hebben gevochten om Irak te bevrijden van Saddam, en het hele land implodeerde in strijdende partijen. Onze “Overwinning in Irak” kwam tot stand omdat we een overeenkomst sloten met de Ba’athisten tegen de sjiieten en Al Qaida, waarbij we in wezen weer een gebrekkige versie van Saddams oude status-quo invoerden. We vochten om Afghanistan te bevrijden, en nu komen we tot de ontdekking dat we bondgenoten zijn van enkele islamitische krijgsheren die vrouwen mishandelen en kleine jongetjes verkrachten – en tegenstanders van andere islamitische krijgsheren die vrouwen mishandelen en kleine jongetjes verkrachten.
Democratie uitdelen alsof het snoep is lost de bestaande culturele problemen niet op. Het maakt geen einde aan onverdraagzaamheid, het brengt geen vrijheid voor vrouwen en het maakt geen einde aan het moorden in de naam van Allah. Open verkiezingen zijn niet beter dan de mensen die eraan deelnemen. De 84 procent van de Egyptenaren die afvalligen willen vermoorden hebben problemen die niet worden opgelost door democratie. Het probleem in Egypte is niet Mubarak, maar de Egyptenaren zelf.
Laten we een ander voorbeeld nemen. In Jordanië, het volgende doelwit van de vrijheidstour, vaardigde koning Hoessein een wet uit die de eerwraak van vrouwen strafbaar maakte. Hun democratisch gekozen parlement verwierp de wet met 60 tegen 25 stemmen. Daar hadden ze maar 3 minuten voor nodig. Dat is wat democratie zou betekenen voor de Jordaanse meisjes die worden vermoord door hun echtgenoten, broers en vaders: het recht van het volk en zijn volgens de regels verkozen vertegenwoordigers om de moord op vrouwen te legaliseren.
Het “Hitlermodel” zegt dat je alleen maar de dictator en zijn medewerkers hoeft te verwijderen om democratie, vrijheid en wederzijdse vriendschap in te luiden. Maar wat als de dictator niet het probleem is, maar het symptoom van een groter cultureel probleem?
Neem de Koude Oorlog. We hebben het communisme zonder een enorme oorlog verslagen. De Berlijnse Muur ging plat. Democratie arriveerde in Rusland. Alleen zijn we nu weer terug bij af. De situatie in de regio is teruggezet naar die van voor de Tweede Wereldoorlog, met een chaotisch Oost-Europa en een roofzuchtig Rusland. Economische liberalisatie en zelfs het einde van het communisme hebben het onderliggende patroon niet veranderd. Ondanks een korte periode van democratie is Rusland teruggekeerd naar een totalitair regime met boze plannen voor de rest van de regio. Dat zou voor niemand een schok moeten zijn geweest, want precies hetzelfde gebeurde er na de val van de tsaren die uiteindelijk culmineerde in de overname door de bolsjewieken. Alle hervormingen en liberalisatie gaven de gemiddelde Rus niet wat hij het meeste wilde: stabiliteit, orde en een sterk land.
Vrijheid is cultureel bepaald. Het is niet hetzelfde als democratie, en democratie is evenmin even alomtegenwoordig en universeel als haar voorstanders ons zouden willen doen geloven. Net als alle vormen van macht kan ze alleen uitgeoefend worden door hen die er klaar voor zijn. Een groot deel van de wereld is er niet klaar voor, net zo min als Europa in de twaalfde eeuw klaar was voor de Grondwet. Krijgen ze het recht om te kiezen, dan kiezen ze tirannie. Ze zullen kiezen wat ze kennen boven dat wat ze niet kennen: stabiliteit boven instabiliteit, orde boven vrijheid.
Een maatschappij met een in haar cultuur verankerde sociale hiërarchie zal deze hiërarchie zelfs met democratische verkiezingen handhaven. Zulke verkiezingen zullen geen vrijheid brengen voor vrouwen of rechten voor religieuze minderheden of vrijheid van meningsuiting voor onpopulaire meningen. Dat zijn zaken die voortkomen uit wettelijke garanties zoals die in de Grondwet, ze zijn niet het natuurlijke gevolg van open verkiezingen. De experts die in de columns van alle grote kranten druk bezig zijn net te doen alsof het zo werkt gedragen zich als dwazen.
De Verenigde Staten hebben hun vrijheid hoofdzakelijk te danken aan hun cultuur. Deze vrijheden waren een uitvloeisel van de rechten van de Engelsen en van de Verlichting. Ze kunnen niet naar een ander land worden geëxporteerd, zonder ook de culturele aannames waaruit ze zijn voortgekomen daarheen te exporteren.
De periode van de grootste liberalisatie in Egypte was onder Britse heerschappij. Sindsdien zijn de kosmopolitische nachtclubs platgebrand en is het land verder afgezakt naar de islamisering. Onder Mubarak is zelfs het huidige niveau van de mensenrechten in Egypte hoger dan dat in de meeste buurlanden. De reden daarvoor is dat Mubarak banden heeft met Amerika. Hoe democratischer Egypte wordt, hoe meer de burgerrechten zullen verdwijnen. De machthebbers zullen de sociale kwesties zien als een gemakkelijke manier om compromissen te sluiten met de Moslim Broederschap. Naarmate de culturele banden met het Westen verslappen, zullen ook de vrijheden afnemen.
De islamisten begrijpen dit veel beter dan de neoconservatieven. Daarom voeren ze ook zo meedogenloos campagne tegen de Westerse cultuur. Ze begrijpen dat gedrag voortkomt uit culturele aannames, meer dan uit wetten. Terwijl wij proberen instellingen naar de islamitische wereld te exporteren, exporteren zij de islamitische cultuur naar ons, en ze hebben heel wat meer succes gehad ons te veranderen, dan wij hen. Instellingen worden gevormd door cultuur, maar culturen worden niet gevormd door instellingen. Exporteer alle aspecten van het Amerikaanse staatsbestel naar Egypte, en het zal er op de Egyptische manier werken, niet op de Amerikaanse. Binnen een jaar zal de Egyptische regering precies zo functioneren als nu. Alleen uiterlijk zal het er iets anders uitzien.
Mubarak is een van de laatste Janitsaren,de door het Westen opgeleide legerofficieren die in de hele Arabische wereld de macht grepen om een of andere kromme, ogenschijnlijk moderne regeringsvorm te verwezenlijken. Wanneer het leger de greep op de macht kwijtraakt zal Egypte nog verder afglijden. Het machtsverlies van de Turkse krijgsmacht betekent een afglijden naar islamisme en terrorisme. In Egypte zal dat hetzelfde betekenen.
Het "Hitlermodel” is de ideologische blinde vlek van zo veel liberalen en liberaalgezinden die volhouden dat een hele natie niet slecht kan zijn, alleen een dictator, net zoals een religie niet slecht kan zijn, alleen een piepkleine minderheid van extremisten. Hun voorspelbare reactie op elke crisis is erop aan te dringen dat met een nieuwe regering alles anders zal worden, dat het systeem openbreken onvermijdelijk de daarin inherente vrijheid zal brengen. Zoals zo vaak het geval is, kan één enkel slecht idee tot overweldigende dwaasheid leiden.
Een volk dat niet gelooft in het recht op leven, op vrijheid en op het nastreven van geluk zal niet vrij zijn, ongeacht hoe vaak het naar de stembus gaat. Je kunt voor elk huis een stembus neerzetten en elke week verkiezingen houden, en toch zal het niets opleveren. Vrijheid mag dan het geboorterecht zijn van elke man, elke vrouw en elk kind op aarde, maar ze kunnen die vrijheid niet bezitten tot ze haar opeisen. Zolang ze geloven in het recht van de meerderheid om de minderheid te onderdrukken, in de waarde van orde over vrijheid, en het primaat van de moskee boven alle civiele en wettelijke rechten: dan zullen ze nooit vrij zijn. Nooit. Hun verkiezingen zullen leiden tot chaos of tirannie. Zo is het in het Midden-Oosten. Zo zal het altijd zijn tot ze hun geboorterecht opeisen door de koran dicht te klappen en hun ogen te openen.
Bron
Talloze ‘talking heads’ en neoconservatieve experts verzekeren ons dat een rooskleurige toekomst zich als een magisch tapijt voor Egypte uitstrekt. Leuzen als “democratie", “vrijheid”, “volksvertegenwoordiging” druppelen één voor één uit hun printers. Elk cynisme wordt laatdunkend afgedaan en scepticisme wordt naar de prullenmand verwezen. Hier wordt geschiedenis geschreven. Het lastige aan geschiedenis is echter dat het geen vast punt op een kaart is, maar een ononderbroken golf. Net als het tij wordt geschiedenis keer op keer nieuw gevormd en herhaald, als golven die op de oevers van de tijd breken en uitrollen.
Mubarak is het probleem, wordt ons verteld. Hun probleem is hij zeker. De hinderlijke tweeëntachtigjarige luchtmachtofficier staat hun dromen van een nieuw Egypte in de weg. Als hij er niet was, zou Egypte een liberaal model voor de regio zijn. Net als Gaza, Libanon en Irak. Maar is de dictator of het volk het probleem? De betogers worden verenigd door hun wens Mubarak te verjagen. Maar waar staan ze eigenlijk voor, naast open verkiezingen?59 procent van de Egyptische moslims wil democratie en 95 procent wil dat de islam een belangrijke rol speelt in de politiek. (Omdat Egypte ongeveer 5 procent christenen heeft, betekent dit dat 100 procent van de moslims wil dat de islam een belangrijke rol in de politiek speelt.) 84 procent vindt dat afvalligen de doodstraf moeten krijgen. Zo zal de Egyptische democratie eruitzien. Een unanieme meerderheid die een islamitische staat wil en een krappe meerderheid die de democratie wil. Wie denk je dat er gaat winnen? Een democratische meerderheid in het land steunt het vermoorden van mensen in de naam van de islam. Mubaraks regering executeert afvalligen en overspeligen niet. Een democratisch Egypte zal dat echter wel doen. Waarom? Omdat het de wil van het volk is.
De cheerleaders die met hun pompons voor Egyptische democratie staan te zwaaien schijnen niet te snappen dat de uitkomst anders dan positief zou kunnen zijn. Het is een geloofspunt voor ze dat vrijheid tot vrijheid leidt. Dat uit open verkiezingen mensenrechten voortkomen. Dat het probleem alleen bij de dictator kan liggen, niet bij het volk. Nooit bij het volk. Dat is hun ideologie en daar blijven ze bij.
Sinds de Tweede Wereldoorlog zijn we uitgegaan van het “Hitlermodel”. Volgens het “Hitlermodel” bestaan er geen slechte naties, alleen slechte regeringen. Met de mensen zelf is niets mis, alleen grijpt soms een piepkleine extremistische minderheid de macht. Dit stelt de liberaal aangelegde mens in staat de noodzaak voor incidentele oorlogen in overeenstemming te brengen met zijn geloof in de mensheid. In plaats dat ze oorlog voeren tegen naties, voeren ze oorlog om naties te bevrijden van hun tirannieke regimes. Vanaf die tijd hebben we deze “bevrijdingsoorlogen” gevoerd.
We hebben gevochten om Korea en Vietnam te bevrijden van het communisme, maar het ontbrak ons aan één ding. De steun van de gewone man voor wiens vrijheid we vochten. Tegenwoordig hebben Zuid-Koreanen meer op met Kim Jong Il dan met ons. We hebben gevochten om de tirannen van Koeweit en Saoedi-Arabië te bevrijden van Saddam Hoessein. Als beloning financierden ze de terroristen die ons sindsdien naar het leven hebben gestaan. We hebben gevochten om Irak te bevrijden van Saddam, en het hele land implodeerde in strijdende partijen. Onze “Overwinning in Irak” kwam tot stand omdat we een overeenkomst sloten met de Ba’athisten tegen de sjiieten en Al Qaida, waarbij we in wezen weer een gebrekkige versie van Saddams oude status-quo invoerden. We vochten om Afghanistan te bevrijden, en nu komen we tot de ontdekking dat we bondgenoten zijn van enkele islamitische krijgsheren die vrouwen mishandelen en kleine jongetjes verkrachten – en tegenstanders van andere islamitische krijgsheren die vrouwen mishandelen en kleine jongetjes verkrachten.
Democratie uitdelen alsof het snoep is lost de bestaande culturele problemen niet op. Het maakt geen einde aan onverdraagzaamheid, het brengt geen vrijheid voor vrouwen en het maakt geen einde aan het moorden in de naam van Allah. Open verkiezingen zijn niet beter dan de mensen die eraan deelnemen. De 84 procent van de Egyptenaren die afvalligen willen vermoorden hebben problemen die niet worden opgelost door democratie. Het probleem in Egypte is niet Mubarak, maar de Egyptenaren zelf.
Laten we een ander voorbeeld nemen. In Jordanië, het volgende doelwit van de vrijheidstour, vaardigde koning Hoessein een wet uit die de eerwraak van vrouwen strafbaar maakte. Hun democratisch gekozen parlement verwierp de wet met 60 tegen 25 stemmen. Daar hadden ze maar 3 minuten voor nodig. Dat is wat democratie zou betekenen voor de Jordaanse meisjes die worden vermoord door hun echtgenoten, broers en vaders: het recht van het volk en zijn volgens de regels verkozen vertegenwoordigers om de moord op vrouwen te legaliseren.
Het “Hitlermodel” zegt dat je alleen maar de dictator en zijn medewerkers hoeft te verwijderen om democratie, vrijheid en wederzijdse vriendschap in te luiden. Maar wat als de dictator niet het probleem is, maar het symptoom van een groter cultureel probleem?
Neem de Koude Oorlog. We hebben het communisme zonder een enorme oorlog verslagen. De Berlijnse Muur ging plat. Democratie arriveerde in Rusland. Alleen zijn we nu weer terug bij af. De situatie in de regio is teruggezet naar die van voor de Tweede Wereldoorlog, met een chaotisch Oost-Europa en een roofzuchtig Rusland. Economische liberalisatie en zelfs het einde van het communisme hebben het onderliggende patroon niet veranderd. Ondanks een korte periode van democratie is Rusland teruggekeerd naar een totalitair regime met boze plannen voor de rest van de regio. Dat zou voor niemand een schok moeten zijn geweest, want precies hetzelfde gebeurde er na de val van de tsaren die uiteindelijk culmineerde in de overname door de bolsjewieken. Alle hervormingen en liberalisatie gaven de gemiddelde Rus niet wat hij het meeste wilde: stabiliteit, orde en een sterk land.
Vrijheid is cultureel bepaald. Het is niet hetzelfde als democratie, en democratie is evenmin even alomtegenwoordig en universeel als haar voorstanders ons zouden willen doen geloven. Net als alle vormen van macht kan ze alleen uitgeoefend worden door hen die er klaar voor zijn. Een groot deel van de wereld is er niet klaar voor, net zo min als Europa in de twaalfde eeuw klaar was voor de Grondwet. Krijgen ze het recht om te kiezen, dan kiezen ze tirannie. Ze zullen kiezen wat ze kennen boven dat wat ze niet kennen: stabiliteit boven instabiliteit, orde boven vrijheid.
Een maatschappij met een in haar cultuur verankerde sociale hiërarchie zal deze hiërarchie zelfs met democratische verkiezingen handhaven. Zulke verkiezingen zullen geen vrijheid brengen voor vrouwen of rechten voor religieuze minderheden of vrijheid van meningsuiting voor onpopulaire meningen. Dat zijn zaken die voortkomen uit wettelijke garanties zoals die in de Grondwet, ze zijn niet het natuurlijke gevolg van open verkiezingen. De experts die in de columns van alle grote kranten druk bezig zijn net te doen alsof het zo werkt gedragen zich als dwazen.
De Verenigde Staten hebben hun vrijheid hoofdzakelijk te danken aan hun cultuur. Deze vrijheden waren een uitvloeisel van de rechten van de Engelsen en van de Verlichting. Ze kunnen niet naar een ander land worden geëxporteerd, zonder ook de culturele aannames waaruit ze zijn voortgekomen daarheen te exporteren.
De periode van de grootste liberalisatie in Egypte was onder Britse heerschappij. Sindsdien zijn de kosmopolitische nachtclubs platgebrand en is het land verder afgezakt naar de islamisering. Onder Mubarak is zelfs het huidige niveau van de mensenrechten in Egypte hoger dan dat in de meeste buurlanden. De reden daarvoor is dat Mubarak banden heeft met Amerika. Hoe democratischer Egypte wordt, hoe meer de burgerrechten zullen verdwijnen. De machthebbers zullen de sociale kwesties zien als een gemakkelijke manier om compromissen te sluiten met de Moslim Broederschap. Naarmate de culturele banden met het Westen verslappen, zullen ook de vrijheden afnemen.
De islamisten begrijpen dit veel beter dan de neoconservatieven. Daarom voeren ze ook zo meedogenloos campagne tegen de Westerse cultuur. Ze begrijpen dat gedrag voortkomt uit culturele aannames, meer dan uit wetten. Terwijl wij proberen instellingen naar de islamitische wereld te exporteren, exporteren zij de islamitische cultuur naar ons, en ze hebben heel wat meer succes gehad ons te veranderen, dan wij hen. Instellingen worden gevormd door cultuur, maar culturen worden niet gevormd door instellingen. Exporteer alle aspecten van het Amerikaanse staatsbestel naar Egypte, en het zal er op de Egyptische manier werken, niet op de Amerikaanse. Binnen een jaar zal de Egyptische regering precies zo functioneren als nu. Alleen uiterlijk zal het er iets anders uitzien.
Mubarak is een van de laatste Janitsaren,de door het Westen opgeleide legerofficieren die in de hele Arabische wereld de macht grepen om een of andere kromme, ogenschijnlijk moderne regeringsvorm te verwezenlijken. Wanneer het leger de greep op de macht kwijtraakt zal Egypte nog verder afglijden. Het machtsverlies van de Turkse krijgsmacht betekent een afglijden naar islamisme en terrorisme. In Egypte zal dat hetzelfde betekenen.Het "Hitlermodel” is de ideologische blinde vlek van zo veel liberalen en liberaalgezinden die volhouden dat een hele natie niet slecht kan zijn, alleen een dictator, net zoals een religie niet slecht kan zijn, alleen een piepkleine minderheid van extremisten. Hun voorspelbare reactie op elke crisis is erop aan te dringen dat met een nieuwe regering alles anders zal worden, dat het systeem openbreken onvermijdelijk de daarin inherente vrijheid zal brengen. Zoals zo vaak het geval is, kan één enkel slecht idee tot overweldigende dwaasheid leiden.
Een volk dat niet gelooft in het recht op leven, op vrijheid en op het nastreven van geluk zal niet vrij zijn, ongeacht hoe vaak het naar de stembus gaat. Je kunt voor elk huis een stembus neerzetten en elke week verkiezingen houden, en toch zal het niets opleveren. Vrijheid mag dan het geboorterecht zijn van elke man, elke vrouw en elk kind op aarde, maar ze kunnen die vrijheid niet bezitten tot ze haar opeisen. Zolang ze geloven in het recht van de meerderheid om de minderheid te onderdrukken, in de waarde van orde over vrijheid, en het primaat van de moskee boven alle civiele en wettelijke rechten: dan zullen ze nooit vrij zijn. Nooit. Hun verkiezingen zullen leiden tot chaos of tirannie. Zo is het in het Midden-Oosten. Zo zal het altijd zijn tot ze hun geboorterecht opeisen door de koran dicht te klappen en hun ogen te openen.
Bron
dinsdag 8 februari 2011
Voor meer islam in Nederland: stem CDA
Ook het CDA heeft onlangs in de Tweede Kamer vóór een motie gestemd die uitspreekt dat de regering zich niet bezig zal houden met het bestrijden van islamisering (enige tegenstemmers: PVV en SGP). Het hoeft dus ook niemand te verbazen dat de CDA-ministers Piet Hein Donner (Binnenlandse Zaken) en zijn collega Marja van Bijsterveldt (Onderwijs) hun geloofsgenoten en seculiere landgenoten in de kou laten staan wanneer de Nederlandse burger weer eens wordt gedwongen zich aan de regels van de sharia te onderwerpen.Volgens De Telegraaf:
Hoofddoek mag ook op bijzondere school
Een bijzondere school mag het dragen van een hoofddoek niet verbieden als zij dat in strijd acht met haar grondslag. Dat schrijft het kabinet in antwoord op vragen van de PVV.en
„De vrijheid van onderwijs betreft primair het geven van onderwijs. Bijzondere scholen kunnen wel eisen stellen ten aanzien van de deelname aan het onderwijs mits deze nodig zijn voor de verwezenlijking van hun grondslag”, aldus minister Piet Hein Donner (Binnenlandse Zaken) en zijn collega Marja van Bijsterveldt (Onderwijs).
...
Intussen heeft de rector van het Don Bosco College in Volendam besloten dat Imane Mahssan (14) haar hoofddoekje wel mag opdoen in de aula en op de schoolgang. De rector heeft een gesprek gehad met Imanes vader.
Donner: Halallunch mag best
De politie Gelderland mag van het kabinet enkel ’halallunchpakketjes’ blijven verstrekken. Minister Donner (Binnenlandse Zaken) heeft geen moeite met de ’organisatorische maatregel’ waardoor dienders geen varkensvlees meer op hun brood krijgen.Er is geen enkele reden waarom de overweldigend niet-islamitische meerderheid in Nederland zich zou moeten aanpassen aan de eisen van de islamitische minderheid. Toch laten deze CDA-politici zich gebruiken om stukje bij beetje de regels van de sharia in Nederland in te voeren. Wie zijn nageslacht ook een leven als dhimmi in een door de islam overheerst Nederland toewenst moet dus op 2 maart a.s. vooral op het CDA stemmen!
Gedoogpartner PVV vond het onacceptabel. PVV-leider Wilders en PVV-Kamerlid Brinkman spraken van ’onacceptabele islamisering’. De CDA-bewindsman wuift hun kritiek weg.
Volgens Donner gaat het om een organisatorische maatregel, naar aanleiding van het aantal mensen dat ’om wat voor reden dan ook geen varkensvlees eet’. „Vermoedelijk zou hetzelfde gebeuren indien het aantal vegetariërs enorm toeneemt”, aldus de CDA-bewindsman. „Ook dan is dit geen bewijs van vegetarisering van de Nederlandse samenleving.”
NB: Ook op Europees niveau spant het CDA zich in om de islam te laten wortelen: Voor meer islam in Europa: stem CDA...
Update:
Het Don Bosco-college in Volendam vindt dat hoofddoekjes niet passen bij haar katholieke identiteit, en trekt zich niets aan van de mening van het kabinet. Goed zo, die laten zich niet dhimmificeren door ruggengraatloze CDA-politici. Don Bosco blijft bij hoofddoekverbod
Nu de politie nog. Kom op, bromsnorren, de barricades op voor jullie haram lunchpakket! Waarom zou een Nederlandse diender zijn broodje ham moeten missen vanwege de spijswetten van de sharia? We leven toch niet in Islamia?
maandag 7 februari 2011
Geert Wilders aan het woord op regiezitting
"Het is niet alleen het recht, maar ook de plicht van vrije mensen, en dus ook voor mij als Tweede Kamerlid, zich uit te spreken tegen elke ideologie die de vrijheid bedreigt."
Moslims kan men niet in een staat integreren
E.J. BRON - 06 FEBRUARI 2011…zegt niet een boze islamcriticus, maar de langjarige regeringschef van Singapore en sinds 2004 Minister Mentor Lee Kuan Yew (foto) in zijn nieuwe boek »Hard Truths«. De 87-jarige schrijft o.a. dat men mensen van alle huidskleuren, rassen, talen en religies in een staat kan integreren – met uitzondering van moslims. En hij voegde er aan toe: »Ik zou tegenwoordig zeggen, we kunnen alle…religies en rassen integreren, behalve de islam.«
Lee Kuan Yew heeft een politieke carrière gemaakt waarvan westerlingen slechts kunnen dromen. Als medeoprichter en eerste secretaris-generaal van de People’s Action Party (PAP), leidde hij de partij naar acht enorme verkiezingsoverwinningen van 1959 tot 1990, was in 1965 de manager van de afsplitsing van Singapore van Maleisië en van de verandering van het land van een min of meer onderontwikkelde koloniale buitenpost zonder grondstoffen in een Aziatische tijgerstaat. Hij is nog altijd een van de meest invloedrijke politici van Zuidoost-Azië.
Meer op: Pim Fortuyn Forum
zondag 6 februari 2011
Dweilen met de kraan open
Het zit minister voor Immigratie en Asiel Gerd Leers (CDA) niet mee. Hij moet het aantal immigranten beperken, een prioriteit van het kabinet. Maar wat Leers ook onderneemt, telkens vindt hij een rechtertje rechter op zijn pad. Begin januari bijvoorbeeld bepaalde het Gerechtshof in Den Haag dat uitgeprocedeerde asielzoekers samen met hun kinderen moeten worden opgevangen. Leers wilde hen juist uit elkaar halen. Nederland zou wel de kinderen moeten opvangen, maar hun ouders op straat kunnen zetten. Dat zou hen ertoe aanzetten de hoop op een verblijfsvergunning te laten varen en mee te werken aan terugkeer.
Nog diezelfde week werd de minister weer op zijn vingers getikt. De Raad van State bepaalde dat teams van de Koninklijke Marechaussee niet langer illegalen mogen aanhouden bij de grens. En alsof dit voor het kabinet allemaal niet erg genoeg is, heeft het er alle schijn van dat ook Leers jongste plan een juridische toets niet zal doorstaan. De minister wil dat 'asielzoekers' die met hun advocaatjes eindeloos blijven doorprocederen tegen uitzetting, hun beroep in eigen land afwachten, maar dat zou dan weer in strijd zijn met het Europees Verdrag tot bescherming van de Rechten van de Mens en met het VN-Vluchtelingenverdrag...
Meer op: !Uitkijk
"Momenteel komen er dagelijks meer dan 400 'nieuwkomers' (bron: CBS) ons kleine landje binnen." Over stapelgek gesproken!
Nog diezelfde week werd de minister weer op zijn vingers getikt. De Raad van State bepaalde dat teams van de Koninklijke Marechaussee niet langer illegalen mogen aanhouden bij de grens. En alsof dit voor het kabinet allemaal niet erg genoeg is, heeft het er alle schijn van dat ook Leers jongste plan een juridische toets niet zal doorstaan. De minister wil dat 'asielzoekers' die met hun advocaatjes eindeloos blijven doorprocederen tegen uitzetting, hun beroep in eigen land afwachten, maar dat zou dan weer in strijd zijn met het Europees Verdrag tot bescherming van de Rechten van de Mens en met het VN-Vluchtelingenverdrag...
Meer op: !Uitkijk
"Momenteel komen er dagelijks meer dan 400 'nieuwkomers' (bron: CBS) ons kleine landje binnen." Over stapelgek gesproken!
zaterdag 5 februari 2011
How to Choose Better Immigrants
Michael Galak
Is it time to say goodbye to fair play in the politics of Australian population growth? Welcome to a new, hard-nosed concept in immigration—the Successful Integration Index.
The main idea of this article is to offer a practical and objective tool for selecting immigrants, based on the record of immigrant groups already settled in Australia. At present we choose immigrants based on their predicted future value to society—judging by their skills, age, capital, connections to Australia and so on. However, such predictions are fallible.
How can we predict the future ability of potential immigrants to integrate into the new and sometimes alien culture of contemporary Australia? I suggest including the statistically valid record of integration into Australian life of the immigrant group a potential settler is a part of. This review could be based on the country of origin or ethnicity or religious affiliation or all of these indicators together. But until more sophisticated techniques can be developed, country of origin would have to suffice for now.
As an indicator of future behaviour, the past is one of the most reliable predictors we have. When we look for someone to do a job of work, the most important criterion in our decision is the previous experience of the individual. We use the individual’s past experience to predict the likelihood of future employment success. In psychiatry the assessment of an individual’s likelihood of suicide depends to a considerable degree on the existence of previous suicidal attempts. The assessment of an individual’s dangerousness is also based mostly on any history of violence.
The validity of basing predictions on the previous experience of individuals has been demonstrated countless times, aberrations and mistakes notwithstanding. If we were to accept that a group of people from the same background would, statistically, have some common features, then the same group of people would statistically have similar responses to the same conditions, pressures and challenges. It is not unreasonable, therefore, to extrapolate this hypothesis to the supposition that the various immigration groups’ responses to the challenges of immigration and absorption would have consistent statistical patterns, and that these patterns would vary from group to group.
It therefore makes no sense not to use the previous integration and absorption track record of various immigrant groups in assessing their future members’ statistical suitability for settlement in Australia. Those who ignore the lessons of history are bound to repeat them.
More at: Quadrant Online
vrijdag 4 februari 2011
"If I weren't clueless"
LATMA: "featuring President Obama's Advisor for Reality Perception Affairs John Zelokoreli (It's not happening to me) singing a psychedelic ode to what US foreign policy would look like if the administration had a clue about the world."
The question is: Is Obama really clueless? So far he has taken the side of the Palestinians against Israel. Maybe getting rid of Mubarak and letting the more fundamentalist (and more anti-Israel) forces in Egypt, including the Muslim Brotherhood of all things, take over suits him just fine...
Update: Listen also to Mark Levin interviewing Caroline Glick of the Jerusalem Post.
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
