vrijdag 18 december 2009

Groene buitenkant, rode binnenkant

Wie stemmen er over onze toekomst in Kopenhagen?

President Chavez:
Hugo Chavez kreeg een daverend applaus nadat hij zei dat het proces in Kopenhagen "niet democratisch, niet alomvattend is, maar is dat niet de realiteit van onze wereld, de wereld is in werkelijkheid een imperiale dictatuur...weg met de imperiale dictaturen".

Toen hij zei dat "er een stil en verschrikkelijk spook in de zaal" was, en dat dit spook het kapitalisme was, kreeg hij een oorverdovend applaus.

En toen hij afrondde met "onze revolutie streeft ernaar alle mensen te helpen... socialisme, dat andere spook dat waarschijnlijk door deze zaal waart, dat is de manier om de planeet te redden, kapitalisme is de weg naar de hel... laten we strijden tegen het kapitalisme en ervoor zorgen dat het ons gehoorzaamt", toen kreeg hij een staande ovatie.
Massa-moordenaar en dictator Robert Mugabe:
"Wanneer deze kapitalistische goden van koolstof boeren en hun gevaarlijke emissies uitbraken dan zijn wij, de mindere stervelingen van de ontwikkelingswereld degenen die naar adem snakken en zinken en uiteindelijk sterven."
Hoofdonderhandelaar van het kleine eilandstaatje Tuvalu, Ian Fry:
"Ik werd vanmorgen huilend wakker, het is voor een volwassen man niet eenvoudig dat toe te geven," zei Mr. Fry op zaterdag, terwijl de tranen in zijn ogen sprongen.

"Het lot van mijn land rust in uw handen," besloot hij, terwijl de toehoorders in luid applaus uitbarstten.
Wat ontroerend.

Alleen jammer dat Mr. Fry niet echt bang hoeft te zijn voor de stijgende oceanen, omdat hij niet op de eiland-atol woont, maar in Queanbeyan, Australië, op 144 km afstand van het dichtsbijzijnde strand. Toen zijn vrouw werd gevraagd of hij ooit op Tuvalo had gewoond wilde ze "liever geen commentaar geven".

Volgens zijn buurvrouw woont hij al langer dan tien jaar in Queanbeyan waar hij zich opwerkte "naar een toppositie in de klimaatverandering".

heraldsun.com.au


Hot Air

De klimaatleugen is niets meer of minder dan een middel om een doel te bereiken. Het gaat in Kopenhagen in werkelijkheid maar om één ding: zoveel mogelijk geld lospeuteren van de "haves" en het verdelen onder de "have-nots". Oftewel "de rijkdom verdelen" zoals de verkapte marxist Obama zich tijdens zijn verkiezingscampagne liet ontglippen.

Groen aan de buitenkant, rood aan de binnenkant.